Ισις – Βερα: «Εκοψαν» και «εραψαν» στο studio του Crete2day

Το «χρυσό» δίδυμο των επιτυχιών του ΟΦΗ από την Χιλή, ο Αλεσάντρο Ίσις και ο Χάιμε Βέρα, «αναβίωσε» για λίγο στο Crete2day, και την τελευταία «Στρογγυλή Θεά».

Οι δύο παλαίμαχοι παίκτες που έγραψαν την δική τους ιστορία με την ασπρόμαυρη φανέλα, υπηρετώντας τον σύλλογο και από την άκρη του πάγκου στο δεύτερο μισό της «ψυχοβγαλτικής» περιόδου 2018 – 2019, έκαναν «κατάθεση ψυχής», σε μια συνέντευξη που είχε guest τον επίσης σπουδαίο παλαίμαχο άσο Νίκο Γκουλή, ο οποίος επίσης έχει θητεύσει – δύο φορές μάλιστα – σαν προπονητής στον ΟΦΗ.

Σας την παρουσιάζουμε:

-Πρώτα από όλα πείτε μας τα νέα σας:

Βέρα: «Δουλεύω στη Χιλή, και μένω 1000 χιλιόμετρα νότια από το Σαντιάγκο. Φέτος πήραμε το πρωτάθλημα με την ομάδα μου την Deportes Puerto Montt και ανεβήκαμε από την Γ’ στη Β’ Εθνική κατηγορία. Πάντα είμαι μέσα στο ποδόσφαιρο»

-Κάθε φορά που ανταμώνετε οι παλαίμαχοι του ΟΦΗ, επιβεβαιώνεται ότι ήσασταν οικογένεια. Το είδαμε και στην πρόσφατη εκδήλωση που έγινε στο Πολιτιστικό Κέντρο Ηρακλείου για τα 100 χρόνια του συλλόγου. Αυτό είναι τώρα δύσκολο να συμβεί σε οποιαδήποτε ομάδα, ακριβώς γιατί είναι δύσκολο να μείνει ένας παίκτης σε έναν προορισμό για πολλά χρόνια. Ακόμα δυσκολότερο να μείνουν πολλοί παίκτες σε μια ομάδα.

Ίσις: «Στην οικογένεια του ΟΦΗ δεν ανήκαν μόνο οι παίκτες. Το πράγμα ξεκινούσε από την διοίκηση, και συνεχιζόταν με τον Γκέραρντ και όλο το τεχνικό επιτελείο. Όλοι ήμασταν στην ίδια μοίρα. Αγαπήσαμε την ομάδα. Θέλαμε να είναι ψηλά, και να παίζει καλό ποδόσφαιρο. Όλοι ήμασταν ενωμένοι σε αυτά που θέλαμε. Να είμαστε δηλαδή νικητές, να κερδίζουμε στο Ηράκλειο, και να ήξεραν οι ομάδες που θα έρχονταν εδώ ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να παίξουν στο Γεντί Κουλέ. Ήμασταν «δεμένοι» όλοι»

-Ήσασταν χαρισματικοί παίκτες, αλλά το ότι παράλληλα με αυτό ήσασταν μια παρέα έκανε τα πράγματα καλύτερα.

Ίσις: «Σίγουρα. Αυτό μετράει πολύ. Ήρθα στην ομάδα, και ήξερα ότι θα μείνω πέντε χρόνια. Τώρα δεν είναι έτσι τα πράγματα. Τώρα ένας ποδοσφαιριστής μένει ένα ή το πολύ δύο χρόνια σε μια ομάδα, και μετά φεύγει.

Επίσης μέτρησε πολύ αυτό που έκανε ο Γκέραρντ»

Βέρα: «Παλιά ήταν διαφορετικά. Εγώ ήρθα στον ΟΦΗ και ο Αλεσάντρο ήταν ήδη στην ομάδα δύο χρόνια. Υπήρχαν 20 Έλληνες παίκτες, και δύο ξένοι. Αυτό ήταν καλό για μας, γιατί αμέσως «μπήκαμε» στο γκρουπ σαν να είμαστε και εμείς Έλληνες. Σήμερα δεν είναι έτσι. Ο κόσμος θέλει Έλληνες παίκτες, και αυτό φαίνεται. Το ποδόσφαιρο είναι διαφορετικό.

Εγώ με τον Αλέκο σαν προπονητές του ΟΦΗ, μιλούσαμε Αγγλικά, Πορτογαλικά, Ισπανικά, και Ελληνικά, γιατί είχαμε παίκτες από όλο τον κόσμο»

-Να γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω, πηγαίνοντας στο 1985 όταν ο Αλεσάντρο ήρθε στον ΟΦΗ, ενώ δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε και ο Χάιμε. Πώς δύο διεθνείς παίκτες με την Εθνική Χιλής πήρατε την απόφαση να αγωνιστείτε στον ΟΦΗ;

Ίσις: «Συνήθως οι ξένοι παίκτες που αγόραζαν οι ομάδες ήταν επιθετικοί ή «δεκάρια». Είχα την τύχη να έρθω στην Ελλάδα, γιατί με είχαν δει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984, όταν είχαμε παίξει με την Εθνική Χιλής μαζί με τον Χάιμε. Με είχαν δει και έψαχναν να δουν αν μπορούσαν να με κάνουν Έλληνα. Έφυγα από την μεγαλύτερη ομάδα της Χιλής την Κόλο – Κόλο, όταν ήμουν 22 ετών, παντρεμένος, ενώ η γυναίκα μου ήταν 18. Ήταν πολύ δύσκολη απόφαση, αλλά στο τέλος ήταν φανταστικά. Είχαμε έρθει δύο, και φύγαμε πέντε. Και τα τρία κορίτσια μου γεννήθηκαν στο Ηράκλειο».

Βέρα: «Ο Γκέραρντ είχε έρθει να με δει στη Βολιβία. Έπαιζα εκεί τότε σε ένα τουρνουά»

Ίσις: «Ο Γκέραρντ με είχε φωνάξει μια μέρα στο γραφείο του, και μου είχε πει ότι έψαχνε έναν παίκτη «δεκάρι». Του είχα πει ότι ήξερα έναν συμπαίκτη μου στην Εθνική και στην Κόλο – Κόλο, που ήταν καλός, αλλά θα έπρεπε να πάει να τον δει ο ίδιος. Τότε μου ζήτησε να μάθω πότε θα έπαιζε η ομάδα του για να το κάνει. Έμαθα ότι η Εθνική θα έπαιζε ένα τουρνουά στη Βολιβία και πήγε»

Βέρα: «Μετά ήρθε ο κύριος Καζανάκης, και μιλήσαμε. Ήμουν αρχηγός τότε στην Κόλο – Κόλο, και είχα τα πάντα. Στην αρχή δεν ήθελα να έλθω στον ΟΦΗ, παρά το ότι έπαιζε εκεί ο φίλος μου ο Αλέκος. Μετά όμως το αποφάσισα. Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην Κρήτη, είπα αμέσως ότι «εδώ είναι φανταστικά, θα κάτσω».

Ίσις: «Όταν ήρθε ο Χάιμε έπαθε πλάκα, γιατί είχε δει την ομάδα στο Ολυμπιακό Στάδιο, όταν είχαμε κερδίσει τον Παναθηναϊκό με 5 – 2. Όταν τέλειωσε το παιχνίδι ήρθε και μου είπε «πώς θα παίξω εγώ σε αυτήν την ομάδα;»

Βέρα: «Στη θέση μου έπαιζε ο Γρηγόρης Παπαβασιλείου. Ήταν φανταστικός παίκτης, και είπα στον εαυτό μου, «πώς γίνεται να παίξω σε μια ομάδα που έχει τέτοιους παίκτες;». Μετά όμως προσαρμόστηκα σιγά – σιγά.

Για μένα το πιο δύσκολο ήταν να μάθω την γλώσσα»

-Θυμάμαι ένα εκπληκτικό γκολ που είχες βάλει στην Λάρισα στο Ηράκλειο, τη χρονιά που είχε πάρει το πρωτάθλημα

Βέρα: «Το θυμάμαι καλά. Πάντα οι τερματοφύλακες βγαίνουν από την εστία τους. Ένα επιθετικό χαφ σαν εμένα πρέπει να βλέπει τι γίνεται. Τον είδα λίγο μπροστά και έκανα αυτό το σουτ. Ήταν ωραίο γκολ»

-Επίσης δεν μπορώ να ξεχάσω τις φοβερές μονομαχίες του Αλεσάντρο με τον Τάσο Μητρόπουλο

Ίσις: «Θυμάμαι μια φορά που είχε έρθει ο Ολυμπιακός εδώ. Ήξεραν ότι κάναμε ζέσταμα πάντα μπροστά από την Θύρα 4.  Μπήκαμε στο γήπεδο, και τους είδαμε να κάνουν ζέσταμα σε αυτό το σημείο. Φώναξα τα παιδιά και τους είπα «θα τους βγάλουμε από εκεί». Αρχίσαμε να τους πετάμε μπαλιές. Τότε ήρθε ο Μητρόπουλος σε μένα και μου ζήτησε εξηγήσεις. Του είπα «Δεν ξέρεις ότι κάνουμε ζέσταμα εδώ; Θέλεις να μαλώσουμε από τώρα;» Και έφυγαν.

Ήταν πολύ δυνατές οι μονομαχίες μας με τον Μητρόπουλο. Καλός παίκτης, πολύ δυνατός, πολύ ψηλός, αλλά αυτοί που είναι ψηλοί, πέφτουνε πιο εύκολα»

-Ο Ράικο Γιάνγιαννιν είχε πει στον αείμνηστο Δημήτρη Παπυράκη για σένα ότι πρώτη φορά έβλεπε έναν παίκτη να μαρκάρει τρεις συγχρόνως

Ίσις: «Έκανα τη δουλειά μου. Έπρεπε να τρέχω για την ομάδα. Όταν έκλεβα την μπάλα έπρεπε να τους την δώσω για να κάνουν παιχνίδι. Το ίδιο έκανα και στην Κόλο – Κόλο. Υπάρχουν ταλαντούχοι παίκτες, που δεν τους αρέσει να μαρκάρουν. Οι ομάδες τους χρειάζονται όμως όλους. Εγώ ήμουν αυτός που έκανε αυτή τη δουλειά»

-Και οι δύο όμως παίρνατε το ίδιο χειροκρότημα. Και εσύ Αλεσάντρο το περισσότερο σε ορισμένες περιπτώσεις παρά το ότι δεν «μιλούσες» της μπάλας όπως ο Χάιμε. Έκανες τον κόσμο του ΟΦΗ να αισθάνεται δυνατός.

Βέρα: «Ήταν δυνατός, αλλά ήταν καλός και με την μπάλα. Ήταν αμυντικός χαφ που /εβαζε γκολ. Πήγαινε με δύναμη μπροστά, για αυτό και ο κόσμος τον αγαπούσε πολύ»

-Ίσως και για έναν άλλο λόγο. Επειδή είσαστε καλοί χαρακτήρες

Βέρα: «Ο κόσμος εδώ είναι φανταστικός. Άλλο πράγμα. Κάνουμε βόλτες στο κέντρο, και δεν μας αφήνουν να πληρώσουμε τον καφέ και το φαγητό».

Ίσις: «Μας κερνάνε»

-Σε ένα άλλο παιχνίδι με τον Άρη στην Θεσσαλονίκη που έπεφτε πολύ ξύλο, ο τότε Γενικός Αρχηγός Παντελής Μυριοκεφαλιτάκης είχε μπει και ήθελε να πάρει την ομάδα για να φύγει, και εσύ Αλεσάντρο τον είχες πείσει να μείνετε και να παίξετε τον αγώνα

Ίσις: «Πάντα είχα εμπιστοσύνη στην ομάδα. Στους συμπαίκτες, τον προπονητή και την διοίκηση. Πάντα ήμουν έτσι. Ήθελα να κερδίζω. Τότε καλές ομάδες δεν ήταν μόνο ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, και η ΑΕΚ. Υπήρχαν ο Ηρακλής, η Λάρισα, ο Άρης, κι έτσι μετράνε πιο πολύ αυτά που καταφέραμε»

-Ο Παντελής Μυριοκεφαλιτάκης ήταν πιο κοντά στους παίκτες από όλους τους παράγοντες της διοίκησης. Τι θυμάστε;

Βέρα: «Ήταν πολύ καλός. Για όλους τους παίκτες. Νευρίαζε λίγο (γέλια), όμως σε κάθε ομάδα πρέπει να υπάρχουν τέτοια άτομα. Ήταν σπουδαίος για μας»

Ίσις: «Όταν δεν φώναζε ο κ. Παντελής, τότε έπρεπε να φοβάσαι, γιατί τότε κάτι δεν θα πήγαινε καλά. Πάντα ήταν νευρικός, αλλά ήταν φοβερός κύριος. Τον είδαμε, και τον αγκαλιάσαμε, όπως όλους. Τον κ. Καζανάκη, τον κ. Πρόεδρο (Παπαματθαιάκη). Όλοι ήταν καλοί με μας. Ο γιατρός ο κ. Καραντινός, ο κ. Δημητρίου. Ήταν κοντά μας. Για αυτό τα δίναμε όλα. Μας έδιναν τότε και τα έξτρα πριμ. Ήταν φανταστικά».

-Υπάρχει κάποια ανεκπλήρωτη επιθυμία στο διάστημα που αγωνιστήκατε στον ΟΦΗ;

Βέρα: «Το πιο σπουδαίο για μένα ήταν όταν επέστρεψα σαν προπονητής στην ομάδα το 2019 και κερδίσαμε τον τελευταίο αγώνα μπαράζ με τον Πλατανιά»

Ίσις: «Πήραμε το Κύπελλο το 1987. Δεν μπορέσαμε να πάρουμε το δεύτερο το 1990. Πήραμε το Βαλκανικό Κύπελλο. Μας έλειπε ένα πρωτάθλημα. Αυτό έπρεπε να έχουμε πάρει για να γινόταν όλα φανταστικά. Δυστυχώς δεν το καταφέραμε. Αυτό έλειπε μόνο»

Βέρα: «Για μένα το πιο σπουδαίο είναι ότι γνώρισα τα παιδιά. Τον Γκουλή, τον Σαμαρά, τον Νιόπλια, τον Χοσάδα, τον Πατεμτζή. Όλα τα παιδιά. Αυτό ήταν το σπουδαιότερο»

-Αν σας ζητούσα να γυρίσετε πίσω το χρόνο, και να παίζατε ένα παιχνίδι ποιο θα επιλέγατε;

Βέρα: «Τον τελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό το 1990»

Ίσις: «Θα ήθελα να ήμουν στο παιχνίδι που νικήσαμε εκτός έδρας τον Ολυμπιακό 5 – 4. Δεν είχα παίξει γιατί ήμουν τιμωρημένος.

Και θα ήθελα να ξαναπαίξω ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ στην Νέα Φιλαδέλφεια, που είχα δεχτεί πολύ νωρίς κόκκινη κάρτα σε μια φάση με τον Σαββίδη»

-Διηγηθείτε μου μια ιστορία που να μην την έχετε πει ποτέ

Βέρα: «Είχαμε πάει για προετοιμασία στην Ολλανδία, και έμενα στο ίδιο δωμάτιο με τον Μίλτο Ανδρεανίδη. Τα παπούτσια μου ήταν νούμερο 39, ενώ αυτός φορούσε 43. Θα πηγαίναμε για τρέξιμο. Μου είχε πάρει τα παπούτσια μου»

Ίσις: «Ο συγχωρεμένος ο Μίλτος του είπε: «Χάιμε, έκοψα τα νύχια μου, για αυτό φόρεσα τα παπούτσια σου.

Θα μιλήσω και εγώ για έναν φίλο που έχει φύγει. Τον Δημήτρη Παπυράκη που μου έλεγε ότι εγώ του άλλαξα τη δουλειά.

Εμείς στη Χιλή βοηθάμε τους φροντιστές. Οι παίκτες πάντα κρατάνε κάποια πράγματα για να τους βοηθήσουν. Εδώ δεν το έκαναν αυτό. Έβλεπα τον Μήτσο να κρατάει όλα τα πράγματα, και πήγαινα να τον βοηθήσω. Οι άλλοι παίκτες με κοίταξαν περίεργα, όμως από τότε σε κάθε παιχνίδι όλοι πήγαιναν για να τον βοηθήσουν στο κουβάλημα. Μου έλεγε ότι του άλλαξα τη ζωή.

Θυμήθηκα άλλη μία ιστορία. Παίζαμε τελευταία αγωνιστική με τον Εθνικό στο «Καραϊσκάκη». Δεν πηγαίναμε για τίποτα, αλλά αυτοί ήθελαν την νίκη για να παραμείνουν στην κατηγορία. Στο ημίχρονο χάναμε 2 – 0. Μετά όμως μας έκαναν… «μαγκιές», με αποτέλεσμα να «ξυπνήσουμε» και να αρχίσουμε να παίζουμε. Έβαλα δύο γκολ σε αυτό το παιχνίδι, ο Χάιμε άλλο ένα, και τελικά κερδίσαμε 4 – 2. Ο Εθνικός είχε υποβιβαστεί, και στο τέλος άρχισαν να πέφτουν μπουνιές. Έμπαινε κόσμος και από έξω. Τρέξαμε στα αποδυτήρια, και εκεί μετρηθήκαμε να δούμε αν ήμασταν καλά. Έλειπε μόνο ο Γκουλής, που είχε μείνει έξω. Το καλό είναι ότι αυτός είναι κοντός, και ευτυχώς δεν τον είδανε (γέλια).

Γκουλής: «Χαίρομαι πάντα κάθε φορά που βρίσκομαι σε αυτήν την πόλη. Αγαπώ πολύ τον Αλεσάντρο και τον Χάιμε. Έδωσαν οντότητα στην ομάδα, μαζί με όλους τους υπόλοιπους. Είχαμε μια ομάδα που διατηρούσε την ποιότητα σε υψηλό επίπεδο, για αυτό έχει μείνει στη μνήμη όλων. Χαίρομαι για την συμπεριφορά του κόσμου προς τα πρόσωπα μας. Ο ΟΦΗ είναι μεγάλη ομάδα, και θα συνεχίσει να είναι».

-Κάθε φορά που «σμίγετε» φαίνεται το οικογενειακό κλίμα που χαρακτήρισε μια ολόκληρη περίοδο. Την «χρυσή» περίοδο του ΟΦΗ.

Ίσις: «Όταν παίζαμε εδώ ο Μίστερ μας έλεγε να πρεσάρουμε «φουλ» στα πρώτα είκοσι λεπτά. Ήταν καλό γιατί πάντα βάζαμε γκολ».

Γκουλής: «Πάντα θέλαμε να κερδίζουμε, και όχι να κλέβουμε τα παιχνίδια. Αυτό φαινόταν από την απόδοση που είχε κάθε παίκτης ξεχωριστά, και συνολικά η ομάδα. Ο ΟΦΗ είχε σε υψηλό επίπεδο το ομαδικό πνεύμα, και μεγάλη ευθύνη για αυτό είχε ο Ολλανδός. Ο Θόδωρος Βαρδινογιάννης έλυνε κάθε θέμα πριν καν δημιουργηθεί. Επίσης είμαι τυχερός που είχα σπουδαίους συμπαίκτες».

Διηγήσου μου και εσύ Νίκο, ένα περιστατικό που να μην έχει ακουστεί ξανά

Γκουλής: «Κάναμε προετοιμασία στην Ανατολική Γερμανία. Ο Γιώργος Μητσέας που έπαιζε τερματοφύλακας, ήταν πολύ δυνατός άνθρωπος, και εξαιρετικό παιδί. Τον ονομάζαμε «τίγρη».

Κάποια στιγμή του είπαμε ότι ο Γιώργος Βλαστός είναι πιο δυνατός από αυτόν κι ότι μπορούσε να κάνει 100 κάμψεις. Αυτός δεν τον έβλεπε γιατί ήταν έξω από το δωμάτιο, αλλά εμείς αρχίσαμε να μετράμε σαν να έκανε ο Βλαστός κανονικά τις ασκήσεις, ενώ ο Γιώργος καθότανε.

Μετά άρχισε να κάνει ο Μητσέας κάμψεις. Έφτασε τις 70 – 75, και μετά έπεσε κάτω. Δεν μπορούσε να συνέλθει».

Ίσις: «Την άλλη μέρα, δεν μπορούσε να πλύνει το πρόσωπο του»

-Όταν ήρθε η στιγμή να φύγετε από την ομάδα, πώς το βιώσατε;

Ίσις: «Η διοίκηση δεν πίστευε ότι θα έφευγα. Περίμεναν ότι θα έλεγα το «ναι» έστω και στο τέλος. Τους είχα πει όμως ότι με τα χρήματα που μου πρότειναν για να μείνω για ακόμα τρία χρόνια, δεν επρόκειτο να συμφωνήσω. Αν έλεγα «ναι» τότε στην πρόταση του ΟΦΗ πιστεύω ότι ακόμα θα ήμουν εδώ. Πήγα τότε στην Monterrey στο Μεξικό.

Πρέπει να πω ότι με τη γυναίκα μου έχουμε πάει σε πολλές χώρες, αλλά η μόνη φορά που στενοχωρήθηκε ήταν όταν από την  Κρήτη και την Ελλάδα. Περάσαμε πολύ καλά»

Βέρα: «Φεύγοντας από τον ΟΦΗ είχα πάει στην Cobreloa. Εκεί όμως ήταν δύσκολα γιατί ζούσαμε σε πολύ μεγάλο υψόμετρο. Ήταν δύσκολη ζωή. Η γυναίκα μου, μού έλεγε ότι είχα κάνει λάθος, γιατί στην Κρήτη ήταν παράδεισος. Ήταν λάθος απόφαση που έφυγα από τον ΟΦΗ»

Γκουλής: «Έχουμε πάει στη Χιλή για διακοπές εγώ και η γυναίκα μου, και ο Αλέκος με το Χάιμε μας παρείχαν απίστευτη φιλοξενία.

Για αυτό ο ΟΦΗ έφτασε σε αυτό το επίπεδο. Και από πλευράς ποδοσφαίρου, και από πλευράς νοοτροπίας»

-Το 2019, ήρθε ο χρόνος να κληθείτε ξανά στον ΟΦΗ, τότε από τον Γιάννη Σαμαρά, ως προπονητές, σε μια ιδιαίτερα αγχωτική χρονιά, με την παραμονή να εξασφαλίζεται στις καθυστερήσεις του δεύτερου μπαράζ με τον Πλατανιά. Μιλήστε μου και για αυτήν την εμπειρία

Ίσις: «Ο Γιάννης Σαμαράς βλέπει πολύ ποδόσφαιρο. Είχε δει την ομάδα που είχαμε τότε εμείς. Την Deportes Iquique, με την οποία είχαμε πάει πολύ καλά, είχαμε πάει στο «Coppa Libertadores», τερματίζοντας δεύτεροι, ενώ συνήθως η ομάδα ήταν στην μέση της βαθμολογίας. Όταν φύγαμε από εκεί πήγαμε στην Curicó και καταφέραμε να την σώσουμε.

Φύγαμε πριν ξεκινήσει το άλλο τουρνουά και ήρθαμε στον ΟΦΗ. Μείναμε ευχαριστημένοι με αυτά που κάναμε. Είχαμε έρθει σε δύσκολη εποχή. Τουλάχιστον η ομάδα έμεινε εκεί που πρέπει να είναι πάντα, δηλαδή στην πρώτη κατηγορία.

Μετά μάθαμε ότι αν η ομάδα έπεφτε στην Β’ Εθνική θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με το προπονητικό δίπλωμα που είχαμε. Καλύτερα που φύγαμε όμως και αφήσαμε στην Α’ Εθνική τον ΟΦΗ. Την ομάδα που αγαπάμε και έχουμε πάντα στην καρδιά μας. Μπορεί να είμαστε μακριά, αλλά πάντα ο ΟΦΗ είναι κοντά μας»

Βέρα: «Τότε είχαμε πρόβλημα με το δίπλωμα. Τώρα λύσαμε το πρόβλημα αλλά δεν έχουμε ομάδα. Νομίζω όμως ότι ακόμα μπορούμε να κάνουμε κάτι, στην Ελλάδα»

-Θα θέλατε να επιστρέψετε για να δουλέψετε στην Ελλάδα;

Βέρα: «Αν έχουμε ευκαιρία γιατί όχι; Η Ελλάδα είναι φανταστικό μέρος»

-Υπάρχει κάποια πρόταση;

Βέρα: «Εδώ όχι. Στη Χιλή ναι. Υπάρχουν δύο. Περιμένω. Θα κάνω για λίγες μέρες διακοπές εδώ, μετά θα επιστρέψω, και θα δούμε τι θα γίνει».

Ίσις: «Ο Χάιμε πήρε ένα πρωτάθλημα πολύ δύσκολο στη Χιλή. Πήγε πολύ καλά»

-Πώς βιώσατε την προσπάθεια παραμονής του ΟΦΗ και ιδιαίτερα το δεύτερο μπαράζ με τον Πλατανιά;

Βέρα: «Η ομάδα στα τελευταία πέντε παιχνίδια έπαιξε καλή μπάλα. Τα μπαράζ με τον Πλατανιά όμως ήταν δύσκολα. Στο πρώτο παιχνίδι στα Χανιά είχαμε πάει 0 – 0. Το δεύτερο παιχνίδι το έχω στην καρδιά μου»

Ίσις : «Στο δεύτερο παιχνίδι είχα φάει κόκκινη κάρτα και έπρεπε να φύγω. Έμεινα όμως σε μία γωνία του γηπέδου. Μετά το 2 - 2 μπήκα για να σηκώσω τα παιδιά γιατί είχαν πέσει στο γήπεδο. Είχα πει ότι ο Θεός ήταν ΟΦΗ εκείνη τη βραδιά. Το φάουλ που έκανε ο Ναμπί, ήταν το κάτι άλλο»

Γκουλής: «Ο ΟΦΗ έχει περάσει δύσκολες στιγμές στο παρελθόν. Τώρα είναι σε πολύ κατάσταση. Το αγωνιστικό χρειάζεται να αλλάξει λίγο. Πιστεύω ότι με την νίκη επί της Λάρισας θα μπει μια διαφορετική οπτική και θα πάει ψηλότερα. Ο ΟΦΗ το δικαιούται. Είναι ομάδα που πρέπει να κερδίζει»

-Λίγο πριν κλείσουμε θα σας πω μερικά ονόματα και εσείς θα μου πείτε μια λέξη, αυτήν που για εσάς τα περιγράφει:

-Ευγένιος Γκέραρντ:

Γκουλής: «Καθηγητής»

Ίσις: «Πρώτος»

Βέρα: «Πατέρας»

-Θόδωρος Βαρδινογιάννης:

Γκουλής: «Α – Ω»

Βέρα: «Μεγάλος»

Ίσις: «Φανταστικός»

-Κώστας Καζανάκης:

Ίσις: «Πάλι φανταστικός»

Βέρα: «Πολύ καλός»

Γκουλής: «Σε ντριπλάρει στην ανηφόρα»

Γιάννης Παπαματθαιάκης:

Γκουλής: «Κύριος»

Βέρα: «Κύριος»

Ίσις: «Ο πρόεδρος μας»

Παντελής Μυριοκεφαλιτάκης:

Βέρα: «Λίγο τρελός»

Γκουλής: «Συναισθηματικός»

-Για ποιο πράγμα αισθάνεστε μεγαλύτερη περηφάνια:

Γκουλής: «Για τις σχέσεις των παικτών με τον κόσμο, και το ποδόσφαιρο κορυφής. Απολαμβάναμε την κάθε στιγμή ακόμα κι όταν τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά. Αυτό χαρακτήριζε τον ΟΦΗ και την κουλτούρα αυτής της ομάδας. Ο ΟΦΗ είναι Κρήτη»

Βέρα: «Ο ΟΦΗ είναι η καρδιά μου, το μυαλό μου, όλα»

Ίσις: «Είμαι χαρούμενος γιατί μπορέσαμε να δώσουμε στον κόσμο νίκες, και χαμόγελα».