ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ "ΣΤΟΙΧΗΜΑ" ΤΟΥ ΟΦΗ

Η εντός έδρας αναμέτρηση με τον Παναιτωλικό (Σάββατο 22/1, 5.30μ.μ.) είναι σημαντικότατη στην προσπάθεια που καταβάλλει ο ΟΦΗ να σταθεροποιήσει την θέση του στην πρώτη εξάδα, για να μπορέσει στο τέλος να την κατοχυρώσει συμμετέχοντας στα πλέι – οφ.

Η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου βρίσκεται σε «καλό φεγγάρι», με τις τελευταίες νίκες – εμφανίσεις επί των ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, και Ολυμπιακού στο Κύπελλο, να αποτελούν την de facto επιβεβαίωση μιας ανοδικής πορείας που ξεκίνησε πριν τις γιορτές και βρίσκεται τώρα στην κορύφωση της.

Η ομάδα του Αγρινίου θα έχει να αντιμετωπίσει βέβαια και την κούραση ενός επιπλέον παιχνιδιού, που παίζει πάντοτε ρόλο, και γίνεται μεγαλύτερη σε καιρούς πανδημίας.

Ο ΟΦΗ θέλει να διώξει τα… «απόνερα» που άφησε το ματς της Τούμπας και να επιστρέψει σε ένα αποτέλεσμα νίκης, αυξάνοντας τις προοπτικές τερματισμού στην εξάδα.

Το πραγματικό ζητούμενο και η αληθινή δικαίωση ωστόσο για την κρητική ΠΑΕ, θα προκύψει μέσα από…διαφορετικά αποτελέσματα και ασύγκριτα δυσκολότερους στόχους, που δεν ποσοτικοποιούνται ούτε…φιλτράρονται από την συλλογή των βαθμών.

Η «γεύση» της ήττας από τον ΠΑΟΚ ήταν ακριβώς για αυτό το λόγο πικρότερη. Περισσότερο κι από το περυσινό σερί των δέκα ηττών που παραλίγο να κοστίσει στην κρητική ομάδα τον υποβιβασμό της στη…Super League 2.

Μετά την αλλαγή σελίδας σε ιδιοκτησιακό επίπεδο, ο ΟΦΗ εξ’ αρχής πρότεινε μια διαφορετική νοοτροπία στο χώρο.

Ένα ποδόσφαιρο που «γεννά» αρχές και αξίες.

Που «φτιάχνει» και δεν «χαλάει» χαρακτήρες. Που μεταδίδει χαρά σε όλους. Και σε αυτούς που το παίζουν και σε αυτούς που το βλέπουν.

Που θα αναδείκνυε εν ολίγοις τη δύναμη του αθλήματος, και θα προστάτευε από τις τοξικότητες.

Για αυτό η ήττα του προηγούμενου Σαββάτου ήταν επώδυνη. Όχι γιατί δεν κατακτήθηκαν βαθμοί.

Επειδή βρήκαν «σανίδα σωτηρίας» αυτοί που υποστηρίζουν την άποψη ότι μια θέση στον «αφρό» εξασφαλίζεται μόνο με την υποστήριξη της δύναμης του παρασκηνίου.

Που όχι μόνο δεν συντάσσονται στον «μοναχικό» - προς το παρόν – δρόμο που βαδίζει ο ΟΦΗ, αλλά τον…κοροϊδεύουν κιόλας, περιμένοντας την διάψευση και κατάρρευση του, ή ακόμα περισσότερο την «αλλαγή πλεύσης» για να μην τους «χαλάει την πιάτσα».

Τέτοιες χαμένες «μάχες» θα υπάρξουν. Ενδέχεται να ακολουθήσουν κι άλλες.

Ο ΟΦΗ είναι αναγκαίο να πείσει πρώτα από όλα το φίλαθλο κόσμο για την ορθότητα των επιλογών του, και τον «ευθύ» αλλά δύσκολο δρόμο της πορείας του.

Το έργο αυτό δεν είναι διόλου εύκολο. Πολύ δυσκολότερο από το αντίστοιχο που έχει επιφορτιστεί ο Νίκος Νιόπλιας και οι ποδοσφαιριστές του.

Το μεγάλο «στοίχημα» του ΟΦΗ στο νέο ξεκίνημα που επιχειρεί τρεισήμισι χρόνια τώρα παίζεται ΕΚΤΟΣ ΓΗΠΕΔΟΥ.

Και είναι ένα «στοίχημα» με μεγάλο συντελεστή δυσκολίας γιατί ακριβώς ποτέ δεν είχε καταγραφεί κάτι παρόμοιο στο παρελθόν.

Σε ένα καθαρά «αντιποδοσφαιρικό – αντιαθλητικό» τοπίο, με το «όργιο» ρύπανσης που καθημερινά κυριαρχεί να έχει σκεπάσει τα πάντα, η αλλαγή νοοτροπίας...θέλει δουλειά πολύ.

Ο ΟΦΗ προσπαθεί να βρει έναν τρόπο για να ξανακάνει το ποδόσφαιρο το δημοφιλέστερο άθλημα.

Στην πράξη, όχι στα λόγια.