Κ. Χανιωτακης: «Η σταθεροτητα χρειαζεται πιστωση χρονου»

Καλεσμένος στο studio του Crete2day και την εκπομπή "Στρογγυλή Θεά" του Αντώνη Σαριδάκη, ο παλαίμαχος τερματοφύλακας του ΟΦΗ, Κώστας Χανιωτάκης.

Για την εικόνα του ΟΦΗ στο παιχνίδι με τον Ιωνικό:

«Μπορεί να συμβεί στο ποδόσφαιρο. Ήταν μια κακή ημέρα. Ίσως τα παιδιά δεν μπήκαν όπως θα έπρεπε στο παιχνίδι. Εκτός από τα γκολ ο ΟΦΗ κινδύνεψε και σε άλλες φάσεις. Είναι δύσκολο να κυνηγάς τον αντίπαλο σου στο σκορ όταν τα πράγματα εξελίσσονται έτσι. Το καλό είναι ότι μετά το 0 – 3 έγινε προσπάθεια. Δεν θέλω να αδικήσω τα παιδιά. Ψυχολογικά δεν πτοήθηκαν και προσπάθησαν να βελτιώσουν την εικόνα της ομάδας. Για μένα είναι πιο σημαντικό ότι έμειναν όρθιοι και δεν κατέρρευσαν. Πιστεύω ότι ήταν μια παρένθεση. Δεν μπορεί να κρίνεις μια ολόκληρη σεζόν από ένα κακό ημίχρονο ή ένα κακό παιχνίδι. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΟΦΗ έμεινε πίσω στο σκορ παίζοντας στην έδρα του. Συνέβη κι άλλες φορές, και στο 90% των περιπτώσεων υπήρχε αντίδραση»

Για την φετινή παρουσία της ομάδας στο πρωτάθλημα:

«Πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι. Η ομάδα έκανε μια καλή χρονιά, παίζοντας παράλληλα καλό ποδόσφαιρο. Τα παιχνίδια του ΟΦΗ τα παρακολουθούσες με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Για όλες τις ομάδες ήταν μια περίεργη χρονιά, γιατί λόγω του κορονοϊού δεν ήξερες τι θα συναντήσεις μπροστά σου. Μπορεί να έκανες τα πλάνα σου από τη Δευτέρα και να σκεφτόσουν τον αγώνα που ακολουθούσε, και μια ημέρα ή ακόμα και ώρες πριν το παιχνίδι να σου γυρίσουν όλα ανάποδα. Αυτό επηρέασε άλλους λιγότερο, άλλους περισσότερο. Νομίζω ότι είναι μια επιτυχημένη χρονιά. Παρακολούθησα αρκετά παιχνίδια και μου άρεσε αυτό που έβλεπα. Μπορεί ο ΟΦΗ να μην κατάφερε να μπει στα πλέι – οφ, αλλά μόνο ευχαριστημένοι μπορεί να είμαστε από την φετινή του παρουσία»

Για το στοιχείο που του άρεσε περισσότερο στο φετινό ΟΦΗ:

«Υπήρχε ένα σχέδιο στο παιχνίδι του, άσχετα με το πώς έβγαινε αυτό στο ξεκίνημα και στο τέλος του αγώνα. Υπήρχε οργάνωση, πάθος και αγωνιστικότητα. Δεν είδα ματς που να μην το πάλεψε μέχρι τέλους. Είναι σημαντικό στοιχείο για μια ομάδα το να μην τα παρατάει, και νομίζω ότι αυτό θα το κρατήσει ο ΟΦΗ. Έτσι φτιάχνεται αυτή τη στιγμή»

Για την συμβολή του Νίκου Νιόπλια στην ομάδα:

«Σίγουρα είναι πολύ μεγάλη. Ειδικά πέρυσι που η ομάδα είχε μπλεξίματα στο τέλος, έγινε πιο ρεαλιστική, και πήγαινε για το αποτέλεσμα που ήταν το πιο σημαντικό. Φέτος που τα πράγματα ήταν πιο «ελεύθερα» έδειξε ότι μπορούσε να παίξει και ελκυστικό ποδόσφαιρο, χωρίς να παρατάει κανένα παιχνίδι. Νομίζω ότι αυτό είναι έργο του προπονητή. Έχει συμβάλλει και στο αγωνιστικό και στο ψυχολογικό κομμάτι. Ο Νίκος και σαν ποδοσφαιριστής δεν ήθελε να χάνει. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον επαναληπτικό με την Φερεντσβάρος για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Στο πρώτο ματς που είχε γίνει στο Ηράκλειο είχαμε κερδίσει 3 – 0. Στη Βουδαπέστη είχαμε προηγηθεί, αλλά στο τέλος χάσαμε 2 – 1. Πανηγυρίζαμε στο τέλος για την πρόκριση, αλλά στα αποδυτήρια έγινε χαμός γιατί ο Νίκος ήταν στενοχωρημένος που χάσαμε. Αυτήν την νοοτροπία έχει περάσει και στην τωρινή ομάδα»

Για την προσέγγιση μιας κατάστασης σταθερότητας:

«Χρειάζεται χρόνος και υπομονή από όλους. Όπως τη χάσαμε τα χρόνια που ακολούθησαν την μετά – Γκέραρντ εποχή, έτσι τώρα χρειάζεται χρόνος για να «ξαναχτιστεί». Πιστεύω ότι αυτή τη σταθερότητα θα την βρει ξανά και πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που βρέθηκε αυτός ο άνθρωπος (σ.σ. Μπούσης) και έδωσε ξανά στον ΟΦΗ ασφάλεια, βάζοντας νέα θεμέλια. Όπως επίσης και για το ότι στην ομάδα υπάρχουν παλιοί μου  συμπαίκτες, που είναι γνώστες του χώρου και προχωρούν αυτό το σχέδιο βήμα – βήμα, για να φτιαχτεί μια ομάδα ευρωπαϊκών προδιαγραφών»

Για την παρουσία του Επασί στον ΟΦΗ:

«Είναι ένα παιδί που εμπνέει εμπιστοσύνη και αυτό είναι σημαντικό. Ο τερματοφύλακας είναι μεγάλο κεφάλαιο για μια ομάδα, και με το πέρασμα των χρόνων η δουλειά του γίνεται δυσκολότερη. Έχει βοηθήσει αρκετά. Ήταν καλή επιλογή»

Για το «Θ. Βαρδινογιάννης» που τα τελευταία χρόνια έχει αποδυναμωθεί ως έδρα:

«Ένα άδειο γήπεδο είναι ένα άδειο γήπεδο. Με τον κορωνοϊό τα πράγματα άλλαξαν. Οι έδρες δεν παίζουν πια τόσο μεγάλη σημασία. Οι ποδοσφαιριστές συνήθισαν σε αυτήν την κατάσταση»

Για το που χάθηκε η μάχη για τα πλέι – οφ:

«Ο ΟΦΗ θα μπορούσε να είχε περισσότερους βαθμούς εντός έδρας. Νομίζω ότι εκεί παίχτηκε περισσότερο το «παιχνίδι». Επίσης ποτέ δεν ήσουν σίγουρος για το πως θα τέλειωνε ένα 90λεπτο. Είτε βρίσκονταν μπροστά, είτε πίσω στο σκορ»

Για το φετινό πρωτάθλημα:

«Θα έλεγα ότι ήταν ένα καλό πρωτάθλημα. Δικαίως ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην κορυφή με διαφορά παρά το ότι δεν έχει βγάλει μάτια με την απόδοση του, γιατί οι υπόλοιποι είχαν αστάθεια, κακές εμφανίσεις και προβλήματα. Έχει καλύτερες μονάδες και το εκμεταλλεύτηκε στα κρίσιμα σημεία. Θέλω ωστόσο να πω ότι έχουμε φτάσει στο 2022 και περιμέναμε να τελειώσει το πρωτάθλημα για να δούμε αν ο ΠΑΣ Γιάννινα θα πάρει ή όχι τους βαθμούς. Το ίδιο συνέβη και με τον Άρη για το θέμα της εκκρεμότητας των βαθμών. Ο Νίκος (σ.σ. Νιόπλιας) σωστά είπε ότι πρέπει να έχεις αυτούς που κέρδισες στο γήπεδο, δεν γίνεται όμως να πανηγυρίζουμε εμείς ότι μπήκαμε στα πλέι – οφ και την επόμενη να πανηγυρίζουν στα Γιάννινα».

Για την πορεία του στη «χρυσή εποχή» του ΟΦΗ:

«Αισθάνομαι τυχερός γιατί έπαιξα σε αυτήν την ομάδα σε μια περίοδο με πολύ μεγάλες επιτυχίες. Γνώρισα παιδιά που εκτός από πολύ καλοί ποδοσφαιριστές ήταν και πολύ καλοί χαρακτήρες. Με βοήθησαν όταν πήγα εκεί 15 – 16 ετών σαν ημιεπαγγελματίας. Με πήραν πραγματικά από το χέρι για να εγκλιματιστώ όσο πιο γρήγορα γίνεται, κάτι που κάναμε και εμείς αργότερα.

Μεγάλο κομμάτι είναι για μένα και ο Ηρόδοτος γιατί τα δύο χρόνια που έμεινα εκεί πριν γίνω επαγγελματίας στον ΟΦΗ το 1988, ήταν σαν «σχολείο», σε μια Γ’ Εθνική με πολύ καλές και δύσκολες ομάδες. Σαν «σκαλοπάτι» επιστροφής.

Όταν επέστρεψα στον ΟΦΗ ήταν και οι συγκυρίες τέτοιες που με βοήθησαν. Λέμε ότι πρέπει να βρεθείς το σωστό χρόνο, στο σωστό μέρος, και την κατάλληλη στιγμή. Υπήρχε ένας άνθρωπος, ο συγχωρεμένος Ευγένιος Γκέραρντ που είχε μάθει να χρησιμοποιεί νεαρούς ποδοσφαιριστές, οπότε βρήκα το κατάλληλο κλίμα και μπόρεσα να κάνω αυτό που έκανα»

Για το αν υπάρχει ανεκπλήρωτη επιθυμία:

«Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα, ούτε μου έλειψε τίποτα από τότε που αγωνίστηκα στον ΟΦΗ. Αυτό που θα μπορούσε να είχε γίνει, ήταν να πάω στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1994 στις Η.Π.Α. Ήμουν μαζί με τον Μήνου στα προκριματικά, μέχρι το παιχνίδι με την Ρωσία στο ΟΑΚΑ, και στην τελική επιλογή έμεινα εκτός. Μου έχει μείνει σαν σκέψη, όχι σαν παράπονο»

Για την εκπληκτική του απόδοση στο ματς με την Σλάβια στην Πράγα, για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ:

«Είχαμε παίξει απέναντι σε μια τρομερή ομάδα σε ένα πολύ γλιστερό γήπεδο. Πράγματι είχαμε δεχτεί απίστευτη πίεση. Δεν ήμουν όμως μόνο εγώ που προσπαθούσα να κρατήσω ανέπαφη την εστία. Παλεύαμε όλοι μαζί. Εκτός από αυτά που έπιανα, είχαν βγει και φάσεις πάνω στη γραμμή. Είχαμε δεχτεί ένα γκολ που λόγω του γλιστερού γηπέδου, η μπάλα μου είχε φύγει από τα χέρια. Να τα λέμε κι αυτά. Ήταν ένα από τα πιο δύσκολα παιχνίδια της καριέρας μου»

Για το ποιο παιχνίδι θυμάται και ποιο τον έχει πονέσει περισσότερο:

«Αυτό που με έχει πονέσει περισσότερο είναι ο τελικός Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Αυτά που μου έχουν μείνει είναι η πρόκριση με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Γενικά κάθε ματς που παίζαμε στην Ευρώπη ήταν κάτι ξεχωριστό για μας, και καταφέρναμε να έχουμε καλές παρουσίες. Ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα τότε. Αν εξαιρέσουμε την Ρέικιαβικ, οι υπόλοιπες ομάδες που αντιμετωπίσαμε ήταν πολύ δυνατές στη χώρα τους».

Για το καλύτερο ματς της καριέρας του:

«Αυτό με την Σλάβια ήταν ένα από αυτά που με σημάδεψαν. Από εκεί και πέρα υπήρχαν παιχνίδια με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ που είχα καλή απόδοση. Γενικά όμως για εμένα αυτό που είχε περισσότερη σημασία ήταν να κάνεις αυτό που μπορείς. Αυτό που είχες συνηθίσει τον κόσμο να κάνεις. Εγώ είχα συνηθίσει να δείχνω αυτό που περιμέναν όλοι. Να μην έχω σκαμπανεβάσματα»

Για την εμπειρία του εξωτερικού με την Βίτεσε:

«Με βοήθησε αρκετά ως επιλογή η παρουσία του Νίκου Μαχλά στην Βίτεσε τα προηγούμενα χρόνια. Βρήκα κάτι πρωτόγνωρο εκεί. Υπήρχε «τεράστια» οργάνωση, και βέβαια μιλάμε για το 1998. Αρκετά χρόνια πριν. Ίσως θα μπορούσα να είχα μείνει περισσότερο. Βιάστηκα να γυρίσω, γιατί δεν έπαιζα στην ομάδα. Είχα μπροστά μου τον Βέστερφελντ που αργότερα πήγε στην Λίβερπουλ. Τα πράγματα ήταν δύσκολα. Άλλη νοοτροπία. Έπρεπε να προσαρμοστείς γρήγορα σε μια ομάδα που είχε δυνατότητες. Ήταν μεγάλη εμπειρία. Ίσως βλέποντας ότι δεν «κόλλησα» στην Βίτεσε να έπρεπε να είχα βρει μια άλλη ομάδα στην Ολλανδία, προτίμησα όμως να γυρίσω πίσω».

Για την παρουσία του για μια χρονιά στον Εργοτέλη:

«Στον Εργοτέλη συνέχισα όταν στη δεύτερη θητεία μου στον ΟΦΗ μου είπαν ότι δεν ήθελαν να ανανεώσουν το συμβόλαιο μου. Τότε έστειλα μήνυμα του Μύρου (σ.σ. Σηφάκη) που ήταν προπονητής στον Εργοτέλη. Μετά με πήρε τηλέφωνο ο Νίκος Τζώρτζογλου, συναντηθήκαμε και συμφωνήσαμε. Ήταν ωραία εμπειρία ο Εργοτέλης. Η ομάδα θα μπορούσε να είχε σώσει τη χρονιά. Είχαμε κάνει 2 – 3 νίκες μαζεμένες, και είχαμε περάσει τη γραμμή του υποβιβασμού. Ήταν φοβερό γεγονός το ότι υπήρχε ένα Παγκρήτιο γεμάτο. Ήταν πολύ ωραία χρόνια»

Για την παρουσία του στο χώρο σαν προπονητής:

«Κουβαλάς τις δικές σου εμπειρίες τις οποίες προσπαθείς να μεταφέρεις στα νεότερα παιδιά, και προσπαθείς να προσαρμόσεις τους μεγαλύτερους στα δικά σου πιστεύω. Θέλω να πιστεύω ότι τα χρόνια που ασχολήθηκα με αυτό το κομμάτι, τα παιδιά που πέρασαν από τα χέρια μου είχαν καλές χρονιές. Φέρνω σαν παράδειγμα όμως τον Ρόι Κάρολ γιατί προέρχονταν από τεράστιες παραστάσεις. Όσο καιρό δούλεψε μαζί μου ποτέ δεν μου είπε «γιατί» και «πως». Όχι ότι έχω παράπονο από τα άλλα παιδιά. Κανείς δεν μου έκανε ποτέ κανένα παράπονο. Το αναφέρω όμως ως παράδειγμα βάσει του που είχε παίξει και με το ποιους παίκτες ήταν μαζί. Ήθελε να κάνει την προσπάθεια να επανέλθει, και το αποτέλεσμα ήταν καλό. Βρήκε ζεστασιά και μια οικογένεια που ποδοσφαιρικά του είχε λείψει»

Για τον γιο το Γιώργο που και αυτός κάνει καριέρα ως τερματοφύλακας:

«Ο Γιώργος ήταν στα γήπεδα από μικρός. Είμαι περήφανος γιατί είναι πολύ καλό παιδί όπως και τα υπόλοιπα τρία που έχω. Αισθάνομαι χαρούμενος γιατί έχω τέσσερα φανταστικά παιδιά. Τον Γιώργο δεν τον βοήθησαν οι συγκυρίες, και ειδικά η περίοδος στον Εργοτέλη. Όχι ότι υπάρχει παράπονο, αλλά νομίζω ότι θα μπορούσε να είχε πάρει μια άλλη ευκαιρία. Είναι για παραπάνω. Έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Είναι πολύ καλός με τα πόδια κάτι που στην εποχή μας χρειάζεται αλλά σπανίζει. Είναι στα 26 με 27, και είναι δική του η απόφαση για το αν θελήσει να ψάξει κάτι παραπάνω ή να ασχοληθεί με κάτι άλλο.

Η κόρη μου είναι στη γυμναστική Ακαδημία, ο τρίτος έχει μπλέξει με το τένις και είναι στην πρώτη τριάδα στην Ελλάδα, και ο μικρός που είναι στα 9 ξέρει πιο πολλά για το ποδόσφαιρο από ότι εγώ. Έχει ήδη πάρει τα γάντια. Του αρέσει η θέση. Προς τα εκεί πάει η δουλειά…