Ν. Δελατολας: «Πρωτα η νοοτροπια - Μετα η εξελιξη»

Ο Τεχνικός Διευθυντής της Ακαδημίας μπάσκετ του ΟΦΗ Νίκος Δελατόλας αναφέρθηκε στο αναπτυξιακό μοντέλο του σωματείου σε συνέντευξη του στη "Στρογγυλή Θεά" του Crete2day.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

-Ένα σχόλιο για την ανδρική ομάδα του ΟΦΗ που γνώρισε την 4^η συνεχόμενη ήττα, και είναι στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης. Τόσα χρόνια στα «ασπρόμαυρα» υποχρεούσαι να εκφράζεις γνώμη για την παρουσία της

«Η ανδρική ομάδα έχει στόχο να παραμείνει στην Β’ Εθνική κατηγορία. Είναι δύσκολο αυτή την εποχή ο ΟΦΗ να πλαισιωθεί από ντόπιους αθλητές και να διακριθεί, οπότε βασικός στόχος είναι η σωτηρία. Στο τελευταίο παιχνίδι η ομάδα αντιμετώπιζε θέματα τραυματισμού όπως ο Μποχωρίδης που είναι ο πρώτος σκόρερ και έλλειψε από, ενώ και οι Τσερκιτζόγλου και Λιανός αντιμετώπιζαν μικροπροβλήματα. Η Β’ Εθνική είναι περίεργη κατηγορία. Μπορεί να κερδίσεις οποιονδήποτε εντός έδρας όπως συνέβη με τον Πανελευσινιακό, και να χάσεις από ομάδες που είναι πιο κάτω από εσένα.

Γενικότερα η ομάδα δείχνει να έχει μεταπτώσεις. Θέλαμε να κερδίσουμε το τελευταίο παιχνίδι που ήταν κομβικό, όμως τώρα πάμε για το επόμενο στη Ρόδο με τον Διαγόρα που είναι εξίσου σημαντικό. Είναι πολύ σημαντικό στοιχείο ωστόσο το καλό κλίμα που επικρατεί στους κόλπους της ομάδας. Τα παιδιά είναι χρόνια μαζί και είναι πολύ καλά μεταξύ τους.

Δεν έχουμε μεταγραφικά το προνόμιο των αθηναϊκών ομάδων, που ουσιαστικά ανταλλάσσουν εύκολα παίκτες μεταξύ τους. Προσπαθούμε να κάνουμε ότι μπορούμε. Φέτος έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια να μπαίνουν νέα παιδιά και να «παντρευτούν» με πιο έμπειρους παίκτες. Αυτό έχει αντίκτυπο στην απόδοση, όμως πιστεύω ότι θα έρθουν καλύτερα αποτελέσματα στη συνέχεια.

Το rotation είναι κάπως μικρό, όμως έτσι θα πορευτούμε. Κάθε ομάδα έχει προβλήματα. Η εποχή γενικά δεν είναι καλή. Έχουμε περάσει μια μεγάλη οικονομική κρίση.

Όταν είχα έρθει το 1999 στον ΟΦΗ είχαν γίνει 8 μεταγραφές. Τώρα δύσκολα οι Αθηναίοι θα έρθουν εδώ, και πορεύεσαι αναγκαστικά με αυτό που έχεις. Υπάρχει όμως πολύ καλή συνεργασία και τρομερή σύνδεση με την Ακαδημία. Είμαστε όλοι μαζί. Βοηθάει και το γεγονός ότι ο προπονητής της ανδρικής ομάδας ο Βασίλης Ράλλης είναι επικεφαλής.

Θα θέλαμε να έχουμε περισσότερα παιδιά δικά μας στην ανδρική ομάδα, όμως η Β’ Εθνική είναι πολύ δύσκολη. Θέλει πολύ προσπάθεια για να γίνει κάτι τέτοιο. Να παίξουν 17άρηδες και 18άρηδες σε αυτήν την κατηγορία. Για παράδειγμα είχαμε ένα πολύ καλό έφηβο τον Ανδρέα Μαρτίνα, που όταν κλήθηκε στα τράι – άουτ στις Εθνικές το θεώρησε πολύ εύκολο γιατί κυνηγούσε τον Μποχωρίδη στην προπόνηση».

-Μίλησε μας για το Αναπτυξιακό μοντέλο. Για το πώς προχωράει η εξελικτική διαδικασία στην Ακαδημία του ΟΦΗ.

«Έχουμε μια από τις μεγαλύτερες Ακαδημίες στην Ελλάδα με περίπου 450 παιδιά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει είναι το παιδαγωγικό.

Η κοινωνία έχει προβλήματα. Έχουμε περάσει πολλά την τελευταία δεκαετία. Σαν Ακαδημία έχουμε εστιάσει στο παιδαγωγικό κομμάτι, για να είναι χαρούμενα τα παιδιά όταν έρχονται στην προπόνηση. Τα μηνύματα που παίρνουμε είναι πολύ ενθαρρυντικά. Μετά σιγά – σιγά επικεντρωνόμαστε στο θέμα της αγωνιστικής εξέλιξης. Πρώτα έρχονται τα θέματα συμπεριφοράς και νοοτροπίας και μετά στη διαδικασία της αγωνιστικής βελτίωσης, και τον τρόπο που μπορούμε να εξελίξουμε ένα παιδί»

-Μίλησε μας για τη στελέχωση του τμήματος Υποδομής του ΟΦΗ.

«Επικεφαλής είναι ο Βασίλης Ράλλης. Εγώ είμαι Τεχνικός Διευθυντής και υπεύθυνος αγωνιστικών τμημάτων.

Ο Γιώργος Δοκιμάκης είναι στις μικρές ηλικίες ο οποίος είναι πολύ καλός έχει την εμπειρία την διαχείριση και των προπονητών και των παιδιών, και η Έφη Ζερβάκη, πολύ καλή άνθρωπος και προπονήτρια είναι υπεύθυνη στο γυναικείο τμήμα. Πάνω από αυτά τα παιδιά είμαι εγώ, και πάνω από εμένα ο Βασίλης Ράλλης.

Έτσι έχουμε επιμερίσει κάπως τους ρόλους. Είναι η πρώτη χρονιά που γίνεται αυτό. Υπάρχει επικοινωνία μεταξύ μας. Όλοι έχουμε πάθος με το μπάσκετ. Σίγουρα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Γίνονται λαθάκια, αλλά προσπαθούμε να δώσουμε ότι καλύτερο μπορούμε στα παιδιά, και να είναι ευχαριστημένοι και οι γονείς γνωρίζοντας ότι είναι υγιείς οι συνθήκες. Το αν θα εξελιχθεί ή όχι ένα παιδί αυτό επαφίεται και στην αγωνιστική του ταυτότητα»

-Υπάρχει η «πρώτη ύλη» σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και οργανωτικά υπάρχουν οι βάσεις για να έχουμε αποτελέσματα;

«Η Κρήτη έχει δείξει τα τελευταία χρόνια ότι μέχρι την ηλικία των 13 – 14 ετών δεν έχει να ζηλέψει πολλά πράγματα. Μπορεί να βγάλει ταλέντα. Ήδη έφυγε ένα παιδί 16 χρονών που παίζει εθνική παίδων – εφήβων ο Βενιαμίν Αμπόσι που είναι στον Ολυμπιακό. Έχει φύγει ο Μάνος Μουτάφης που παίζει Εθνική Παίδων, ο Στέβοβιτς είναι επίσης στην Εθνική Παίδων και έχει πολλές προοπτικές. Βγάζουμε ταλέντα μέχρι την ηλικία των 14 ετών. Το θέμα είναι πως μπορούμε να τα υποστηρίξουμε από εκεί και πέρα. Η συνέχεια είναι πολύ δύσκολη. Για κάποιους λόγους τα παιδιά σταματάνε. Σε αυτό φταίνε πρώτα οι παράγοντες και οι προπονητές. Όταν το παιδία θα πάει στο Λύκειο πρέπει να έχει πάνω από όλα το διάβασμα του, αλλά παράλληλα να μπορεί να το συνδυάσει με το μπάσκετ. Αυτό γίνεται αν το παιδί είναι ευχαριστημένο και νιώθει ωραία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τι οφέλη παίρνει από τον αθλητισμό, όπως η κοινωνικοποίηση αλλά και το αίσθημα της αντιμετώπισης των προβλημάτων του.

Να μάθουν να διαχειρίζονται την ήττα. Δεν είναι κακό να στενοχωρηθούν για μια ημέρα. Ή να νιώσουν ότι αδικούνται από τον προπονητή τους. Το πιο σημαντικό να μάθουν να μην τα παρατάνε, και να βγουν πιο δυνατοί χαρακτήρες αργότερα»

-Με τι θα είσαι ευχαριστημένος και πότε;

«Ευχαριστημένος δεν θα είμαι από τον αριθμό των παιδιών όσο από το να υπάρχουν χαρούμενα παιδιά. Στα παιδιά που έχουν ταλέντο για να προχωρήσουν παραπάνω εξυπακούεται ότι θα είμαστε δίπλα τους και στη συνέχεια»

-Πόσο απέχουμε από το σημείο της στελέχωσης από έναν επαρκή αριθμό παιδιών, όχι κατ’ ανάγκην πρώτης γραμμής της πρώτης ομάδας;

«Μέχρι τα 14 γενικότερα σαν Κρήτη μπορούμε να το υποστηρίξουμε μετά υπάρχει δυσκολία. Αυτό φαίνεται και από τον ΟΦΗ και τον Εργοτέλη και το Αρκαλοχώρι που κάνει σπουδαία δουλειά και συσπειρώνει τον κόσμο στην περιοχή και αξίζουν μπράβο στο Μύρο Παπαδάκη. Γενικότερα όμως είναι δύσκολο να υποστηρίξουμε τα παιδιά στην κρίσιμη ηλικία 15 – 18 ετών. Η προσδοκία μας στον ΟΦΗ δεν θα είναι να έχουμε έναν Ντόνσιτς ή έναν «Γιάννη», αλλά να έχουμε άλλα παιδιά που μπορούν και δίνουν το 100% στην προπόνηση και την συμπεριφορά τους.

Πρώτα πρέπει να φτιάξουμε και το χαρακτήρα τους. Το παιδί «καίγεται» για να του δώσεις πράγματα. Κάποια παιδιά είναι μπροστά, κάποια θέλουν να παίζουν παραπάνω, όπως το ίδιο συμβαίνει και με τους γονείς. Καλύτερα όμως από όλους γνωρίζει ο προπονητής»

-Είσαι εδώ από το 1999. Έχεις άποψη για το μπάσκετ του Ηρακλείου. Σε τι σημείο βρίσκεται;

«Στις ανδρικές ομάδες υπάρχουν προβλήματα. Μπορεί να χτίζεις μια «φουρνιά», αλλά όταν τα παιδιά φτάσουν στην Γ’ Λυκείου, μπορεί από τους 12 να φύγουν οι 8. Άρα θα πρέπει να περιμένεις να γυρίσουν όταν τελειώσουν από τις σπουδές τους, αν γυρίσουν. Είναι δύσκολο να βάλουμε τα παιδιά στη διαδικασία ότι πρέπει να προπονηθούν 100%, και να γίνουν παθιασμένα με την προπόνηση»

-Μπορεί να μεταδοθεί αυτό;

«Βέβαια. Ο αθλητής «πλάθεται». Το θέμα είναι οι συνθήκες να είναι καλές. Όταν κάτι αξίζει τότε σου επιστρέφει πράγματα. Οι ομάδες του Ηρακλείου στο τοπικό μπάσκετ είναι μόνο τρεις. Σε ανδρικό επίπεδο παίζουν μόνο τριάντα άτομα μπάσκετ»

-Έπαιζες τόσα χρόνια μπάσκετ και αγωνίστηκες μόνο σε δύο ομάδες. Από το 1999 είσαι στο Ηράκλειο. Έχεις πολιτογραφηθεί κρητικός. Μίλησε μου για τις πιο έντονες στιγμές που θυμάσαι, και αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσες να αλλάξεις αν μπορούσες

«Τα λάθη μας μας έχουν κάνει αυτούς που είμαστε. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Δέθηκα πολύ με τον ΟΦΗ και τους ανθρώπους. Όταν πέσαμε από την Β’ στη Γ’ Εθνική ο Μάνος Σφακιανάκης φοβόταν μην διαλυθεί η ομάδα. Όταν έγινε η συνένωση με το Ηράκλειο ήταν μια σωστή κίνηση αλλά δεν έγινε σε σωστές βάσεις. Διαφορετικά θα είμαστε σε άλλο επίπεδο.

Και τότε είχε έρθει ο Μάνος ο Σφακιανάκης όταν η κίνηση αυτή δεν πήγε καλά, και μου είχε πει να παραμείνω. Ήμουν 30 ετών, στα καλύτερα μου, και πήρα την απόφαση να μείνω εδώ παρά το ότι είχα προτάσεις από ομάδες Β’ Εθνικής. Έμεινα στο τοπικό, κατεβήκαμε τελευταία στιγμή και παίζαμε ως επί το πλείστον με εφήβους. Τερματίσαμε 4^οι και από την επόμενη χρονιά που οργανώθηκε η ομάδα, και άρχισε μια σειρά ανόδων.

Πάντα έβαζα την ομάδα πάνω από όλα. Όταν ο Στέφανος Δέδας μου είχε πει να «ψήσω» τον Τσακιρίδη που παίζαμε στην ίδια θέση, να έρθει στον ΟΦΗ μιλήσαμε, του είπα τα καλύτερα, έγινε το «πάντρεμα» και παίζαμε μαζί και οι δύο και είχαμε τις ανόδους»