Δ. Παπαματθαιακης: «Η Γ’ Εθνικη ηταν μονοδρομος, στα ταραγμενα χρονια του ΟΦΗ»

Ο ιδιοκτήτης του διαδικτυακού καναλιού Crete2day, της ιστοσελίδας voucherergasia.gr, του εκπαιδευτικού οργανισμού DP Studies, και παλιός παράγοντας της ΠΑΕ ΟΦΗ κ. Δημήτρης Παπαματθαιάκης, φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «Στρογγυλή Θεά» και αναφέρθηκε στις δύσκολες στιγμές που αντιμετώπισε η ΠΑΕ ΟΦΗ στο παρελθόν, στην σταθερότητα της άποψης που εξέφραζε για υποβιβασμό στη Γ’ Εθνική όταν κάτι τέτοιο επιβάλλονταν από τις οικονομικές συνθήκες, και το «εγχείρημα» του Πατούχα που ακολούθησε ως συνέχεια της παραγοντικής του διαδρομής.

Ο Δημήτρης Παπαματθαιάκης αναφέρθηκε επίσης στην τωρινή κατάσταση στην ΠΑΕ ΟΦΗ, υποστηρίζοντας ότι τα δεδομένα είναι καλύτερα από κάθε άλλη φορά για μια πορεία διακρίσεων, ενώ στάθηκε στην ανάγκη στήριξης της διοίκησης Μπούση από όλους όσους αποτελούν τον «ασπρόμαυρο οργανισμό»

Αναλυτικά:

-Πώς ήταν η αγωνιστική σας εμπειρία στο χώρο του ποδοσφαίρου;

«Δυστυχώς σταμάτησα νωρίς. Θεωρώ ότι δεν έπαιξα καθόλου ποδόσφαιρο. Ήμουν στον ΠΟΑ αλλά αντιμετώπισα αρκετούς σοβαρούς τραυματισμούς. Έπαιξα ένα χρόνο στην ομάδα και μετά σταμάτησα. Όταν μετά από πολλά χρόνια δημιουργήθηκαν τα μικρά γήπεδα, έκανα τις τελευταίες εγχειρήσεις και κατάφερα να παίξω εννέα χρόνια στον Πατούχα στον οποίο αργότερα ανέλαβα πρόεδρος»

Όσοι ήμασταν στον Ερασιτέχνη και τις Ακαδημίες του ΟΦΗ είχαμε όνειρο να παίξουμε στην ΠΑΕ. Κάποια στιγμή ο Γκέραρντ είχε καλέσει τον πατέρα μου και του είχε πει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει επαγγελματίες εμένα και τον αδερφό μου ακόμα και αν αξίζαμε κάτι τέτοιο, γιατί ο κόσμος θα έκανε σκέψεις για μεροληπτική συμπεριφορά.

Τότε έπαιζα με τον αδερφό μου στην Μικτή Ηρακλείου που είχε κατακτήσει το Πανελλήνιο πρωτάθλημα το 1989 στο ΟΑΚΑ. Είχαμε παίξει πριν τον τελικό Παναθηναϊκός – Πανιώνιος.

Ήμασταν καλοί ποδοσφαιριστές. Ο αδερφός μου πήγε αργότερα στον Πανθρακικό, και εγώ στον ΠΟΑ.

Αντί να παίξω στον ΟΦΗ βρεθήκαμε αντίπαλος του σε ένα φιλικό που είχε γίνει στο «Θ. Βαρδινογιάννης» και είχε ολοκληρωθεί με νίκη του ΠΟΑ με 1 – 0 με δικό μου γκολ»

-Όταν τα χρέη απειλούσαν να «πνίξουν» την ΠΑΕ είχατε εκφράσει την -  «κόντρα στο ρεύμα» τότε άποψη - να υποβιβαστεί ο ΟΦΗ στις Ερασιτεχνικές κατηγορίες στη διάρκεια Γενικών Συνελεύσεων. Πόσο εύκολο ήταν τότε να το πείτε αυτό;

«Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Η πρώτη φορά που το είχα πει αυτό ήταν στη διάρκεια της επεισοδιακής Γενικής Συνέλευσης που είχε γίνει στο ξενοδοχείο «Αστόρια» με πρόεδρο το Φανούρη Βατσινά στην τελευταία χρονιά της θητείας του. Υπήρχε ένταση.

Από τότε είχα υποστηρίξει την άποψη ότι η ομάδα δεν μπορούσε να συνεχίσει με τον τρόπο που πορευόταν.

Στα χρόνια που ακολούθησαν οι πρόεδροι άρχισαν να διαδέχονται ο ένας τον άλλο. Η ομάδα χρωστούσε σε όποιον «ανέπνεε». Τον ΟΦΗ που είχα ονειρευτεί και είχα ζήσει με πρόεδρο τον πατέρα μου, τον έβλεπα να απαξιώνεται παντού.

Σε μια δεύτερη Γενική Συνέλευση που είχε γίνει στο κλειστό στο «Βαρδινογιάννειο» είχα εκφράσει ξανά αυτή την θέση, την οποία υποστήριξα με πολύ σθένος και μάλιστα είχα μαλώσει με οργανωμένους οπαδούς. Δεν παρεξηγώ τα παιδιά. Όταν τους λες να υποβιβαστεί ο ΟΦΗ στις Ερασιτεχνικές κατηγορίες, ενώ αυτοί έχουν στο μυαλό τους μια ομάδα που έχει παίξει στην Ευρώπη και βρίσκεται στην Α’ Εθνική 35 χρόνια καταλαβαίνω την αντίδραση τους. 

Σκεφτείτε όμως αν υπήρχε ποτέ περίπτωση να αναλάβει ένας υγιής παράγοντας μια ΠΑΕ που θα είχε χρέος 10 εκ. ευρώ. Τα έβλεπα αυτά. Έβλεπα ότι αν δεν προλάβουμε να υποβιβαστούμε για να «σβήσουν» τα χρέη θα παθαίναμε ότι έπαθε ο Πανιώνιος, ο Ηρακλής και τόσες άλλες ομάδες.

Φώναζα σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις ότι η ομάδα έπρεπε να "πέσει".  Τότε ήταν η μοναδική φωνή που υποστήριζε κάτι τέτοιο. Σιγά – σιγά αυτή η άποψη άρχισε να βρίσκει «πατήματα» σε παλιούς παράγοντες και να «ωριμάζει» το τοπίο. Αυτό έγινε στη συνέχεια. Το προλάβαμε, την τελευταία στιγμή πριν αλλάξει ο νόμος για την ολική παραγραφή των χρεών, και έτσι τώρα έχουμε τον κ. Μπούση.

Θα έλεγα ότι νιώθω δικαιωμένος. Αν δεν υποβιβαζόμασταν τότε, δεν θα ξανασηκώναμε κεφάλι.

Ήταν η τελευταία χρονιά που προλάβαμε για να σβηστούν τα χρέη, που ήταν τότε πάνω από 10 εκ. ευρώ, και στη συνέχεια έγιναν περισσότερα. Υπήρχε ένας φαύλος κύκλος. Δεν βρισκόταν σωτηρία»

-Τι σας λένε τώρα, όσοι ήταν αντίθετοι με αυτήν την απόφαση τότε;

«Τώρα όλοι μου λένε ότι είχα δίκιο, και ευτυχώς που αυτό τελικά έγινε.

Μια φωνή μόνη της δεν αρκεί. Για να ωριμάσουν τα πράγματα χρειάζεται χρόνος. Το λες σε μια Γενική Συνέλευση, σε μια άλλη, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις με τους παράγοντες, και σε συναντήσεις με τους φιλάθλους. Όταν αυτό «ωριμάζει» και τα προβλήματα αρχίζουν να φαίνονται πιο έντονα, τότε φαίνεται από όλους ότι πρέπει να πέσουμε. Αυτή η κίνηση έγινε αργότερα. Ο Νίκος Μαχλάς σταμάτησε την ομάδα από το πρωτάθλημα και την επόμενη χρονιά αποφασίσαμε η ομάδα να συνεχίσει όχι στη Β’ αλλά στη Γ’ Εθνική. Τότε βρέθηκαν οι εννέα παράγοντες που ανέλαβαν τη διοίκηση. Τα επόμενα χρόνια όλοι βοήθησαν για να ανέβει ο ΟΦΗ και να έρθει τελικά ένας υγιής παράγοντας ο κ. Μπούσης ο οποίος μπορεί να ξαναφέρει τον ΟΦΗ πολύ ψηλά και να θυμηθούμε εποχές Θόδωρου Βαρδινογιάννη ο οποίος πραγματικά αγαπούσε την ομάδα.

Τώρα πιστεύω ότι τα πράγματα θα είναι ακόμα καλύτερα. Κι αυτό γιατί ο ΟΦΗ έχει «απογαλακτιστεί» από τη σχέση του «τσάτσου» που τότε εντέχνως είχε «καλλιεργηθεί» από συγκεκριμένα δημοσιεύματα που στόχευαν στο να μεγαλώσουν πολύ αυτό το κομμάτι. Ο ΟΦΗ είχε μια σχέση με την οικογένεια λόγω Θόδωρου με ότι αυτό εσυνεπάγετο, αλλά δεν ήταν τόσο υποτελής όσο τον παρουσίαζαν.

Τώρα δεν έχουμε πια αυτή τη «ρετσινιά»

Και ο πατέρας μου και οι τότε παράγοντες είχαν απαξιωθεί. Τώρα βλέπουν κάποιοι τι συνέβαινε εκείνη την περίοδο. Ακόμα και όταν διαχειρίζεσαι χρήματα πρέπει να είσαι σοβαρός και τίμιος για να οδηγήσεις μια ομάδα στις επιτυχίες.

Χωρίς αυτή τη ρετσινιά, ο ΟΦΗ τώρα, μπορεί να μεγαλουργήσει. Αν δεν έπεφτε τότε στη Γ’ Εθνική δεν θα είχε αυτή την ευκαιρία.

Έζησα έντονα χρόνια τόσο μέσα από διοικήσεις της ΠΑΕ ΟΦΗ, όσο και σαν εξωθεσμικός παράγοντας. Θέλω να πω ότι όλοι οι παράγοντες που ασχολήθηκαν με τον ΟΦΗ αγαπούσαν την ομάδα. Αν δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι, αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι όλο το κομμάτι ήταν στημένο σε σαθρά θεμέλια.

-Τι εννοείτε;

«Η διοίκηση Ξημέρη για παράδειγμα ξεκίνησε με όνειρα. Ο κ. Ξημέρης ήταν ένας πολύ ικανός πρόεδρος αλλά είχε πάρει άλλες υποσχέσεις στο μεταγραφικό κομμάτι, από την καινούρια γενιά της οικογένειας, από αυτά που τελικά έγιναν. 

Ο κ. Βατσινάς αγαπούσε επίσης την ομάδα. Είχαμε θητεύσει μαζί στην ΠΑΕ πριν γίνει πρόεδρος. Δεν ξέρω τι συμφωνίες είχε κάνει, όμως στον κόσμο δεν φαινόταν μια ξεκάθαρη κατάσταση. Ένα ξεκάθαρο ιδιοκτησιακό καθεστώς.

Στη Β’ Εθνική ανέλαβε η διοίκηση Κουράκη – Μαχλά. Δόθηκαν υπέρογκα ποσά στις μεταγραφές, η ομάδα χρεώθηκε πολύ και δεν κατάφερε την άνοδο γιατί αδικήθηκε στα μπαράζ. Δημιουργήθηκαν χρέη. Είναι τα σαθρά θεμέλια που έλεγα προηγουμένως.

Στη συνέχεια ακολούθησαν παράγοντες που δεν μπορούσαν, δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθουν. Τα χρέη μεγάλωναν.

Στις Γενικές Συνελεύσεις έλεγα να πέσει η ΠΑΕ γιατί έβλεπα ότι υπήρχαν άνθρωποι που εξακολουθούσαν να θέλουν την ομάδα στην Α’ Εθνική. Τότε είχα αναρωτηθεί μέσα μου, μήπως παρά την αγάπη που έτρεφαν όλοι αυτοί για την ομάδα, προτιμούσαν περισσότερο τις καρέκλες, και την ύπαρξη του ονόματος τους στο προσκήνιο.

Δεν γινόταν ο ΟΦΗ να χρωστούσε σε όποιον μιλούσε ελληνικά, να χάνει την αξιοπιστία του, να χάνει τα πάντα, και εμείς να θέλαμε την ομάδα στην Α’ Εθνική με Διοικούσες Επιτροπές, και προέδρους που έρχονταν και έφευγαν.

Ακολούθησε η απόφαση για τον υποβιβασμό στη Γ’ Εθνική που τα έλυσε όλα. Μετά από αυτή την εξέλιξη όλοι όσοι μπήκαν στη διοίκηση προσέφεραν. Οι «εννέα» που ανέλαβαν αρχικά την ομάδα έβαλαν χρήματα. Και αυτούς τους έβρισαν στη συνέχεια. Ακόμα και ο Φώτης Τσάλος προσέφερε.

-Ο ΟΦΗ όμως έφτασε και μετά στο «χείλος» της καταστροφής

«Αυτό έγινε γιατί οι «εννέα» κουράστηκαν. Όταν ασχολείσαι με τον παραγοντισμό, θα αντιμετωπίσεις και την αχαριστία. Φεύγεις πικραμένος. Οι άνθρωποι αυτοί πέρα από την κούραση, είδαν και αχαριστία. Ο ΟΦΗ δηλαδή μετά την πτώση του στη Γ’ Εθνική έπρεπε δηλαδή να πηγαίνει «τρένο»;

Στη συνέχεια ο Φώτης Τσάλος έδωσε το «φιλί» της ζωής άσχετα αν και αυτός στη συνέχεια άφησε χρέη και έφυγε. Ακολούθησε η διοίκηση Αλετρά που έχει μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία του ΟΦΗ. Στάθηκε εκεί που έπρεπε μέχρι να έρθει ο Μπούσης.

Μπορώ να πω ότι όλοι οι παράγοντες που ασχολήθηκαν με την ομάδα έβαλαν ένα λιθαράκι για να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση»

-Είχατε τιμήσει τον «κρητικό ποδοσφαιριστή» στο πρόσωπο του Σταύρου Λαμπράκη σε ειδική βράβευση στο Παγκρήτιο Στάδιο

«Ήταν μια δική μου ιδέα. Ήξερα το Σταύρο από μικρό παιδί στα Καμίνια. Παίζαμε από μικροί μπάλα και γνώριζα ότι ήταν μεγάλος Ομιλίτης. Ένας προπονητής του ΟΦΗ δεν του είχε δώσει τότε την ευκαιρία να παίξει μπάλα στην ομάδα, όμως αυτός κατάφερε μέσα από την αξία του να φτάσει στην Α’ Εθνική. Τότε είχα την ιδέα να τιμηθεί στο πρόσωπο του ο κρητικός ποδοσφαιριστής»

-Ξεχωριστό κεφάλαιο στην παραγοντική σας διαδρομή είναι ο Πατούχας. Μια ομάδα από τον τόπο της ιδιαίτερης καταγωγής σας τη Βιάννο, την οποία πήρατε από τις χαμηλές κατηγορίες και την ανεβάσετε στη Δ’ Εθνική. Το μεγαλύτερο επίτευγμα όμως ήταν η κατασκευή του γηπέδου

«Στον Πατούχα πήγα μετά τον ΟΦΗ. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Πατούχα δεν ήταν οι διαδοχικές άνοδοι αλλά το γήπεδο.

Όσο ήμουν παράγοντας στην ΠΑΕ ΟΦΗ ήμουν και παίκτης του Πατούχα. Σταμάτησα το ποδόσφαιρο 22 ετών από τους τραυματισμούς και άρχισα ξανά στα 30. Έπαιξα μέχρι τα 39. Υπήρχαν περιπτώσεις που δεν μπορούσα να παίξω στην ομάδα, γιατί έπρεπε να πάω στην Αθήνα ή κάπου αλλού. Όταν έφυγα από τον ΟΦΗ αποφάσισα να βοηθήσω το χωριό μου και ανέλαβα πρόεδρος του σωματείου.

Για μένα ήταν ένα όραμα να φτιάξω το γήπεδο. Για να γίνει όμως αυτό έπρεπε να εμφανίσω μια ομάδα που θα ανέβαινε τις κατηγορίες σαν «τρένο», γιατί μόνο τότε γυρίζει η Πολιτεία να σε κοιτάξει. Κακά τα ψέματα, αν δεν εμφανίζεσαι ως ανερχόμενη δύναμη οι πολιτικοί δεν ασχολούνται μαζί σου. 

Έφτιαξα μια ομάδα που ανέβαινε κάθε χρόνο κατηγορία, από την Β’ ΕΠΣΗ μέχρι τη Δ’ Εθνική. Έτσι οι πολιτικοί ήρθαν κοντά μας. Σκεφτείτε ότι κάναμε εκλογές στον Πατούχα και οι πολιτικοί, γράφονταν μέλη και ψήφιζαν.

Στα εγκαίνια του γηπέδου είχαμε παίξει με τον ΟΦΗ.

Καταφέραμε να πάρουμε κάποια χρήματα από τη Γ.Γ. Αθλητισμού τα οποία δεν έφτασαν βέβαια για την υλοποίηση του εγχειρήματος. Εγώ ξέρω με τι κόπους, τι χορηγούς, και τι δικά μου χρήματα φτιάξαμε το γήπεδο για να μείνει τουλάχιστον στην ομάδα. Με λυπεί η υπάρχουσα κατάσταση, που η ομάδα δε μπορεί λόγω μητρώου να λάβει μέρος στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΗ.

-Πόσο δύσκολη ήταν η υλοποίηση του έργου του γηπέδου;

«Ήταν πολύ δύσκολο, γιατί το σωματείο δεν είχε έσοδα από πουθενά.

Οργανώσαμε τον Πατούχα σε επαγγελματικά πρότυπα. Είχαμε marketing, εισιτήρια διαρκείας, και χορηγικά προγράμματα. Κάναμε συνεντεύξεις, παρουσιάσεις, και επισκέψεις σε όλο το Δήμο.

Ουσιαστικά ότι έκανα στο marketing του ΟΦΗ, το έκανα σε μικρογραφία στον Πατούχα. Η ομάδα ανέβηκε τρεις κατηγορίες. Μετά είχα μια πικρία από τον τότε Δήμαρχο Βιάννου. Δεν δόθηκαν όλα τα χρήματα από το Δήμο όπως έπρεπε.

Τα χρήματα από τη Γ.Γ.Α. δόθηκαν με ενέργειες της διοίκησης του σωματείου αλλά βγήκαν στο Δήμο Βιάννου. Δεν τα πήραμε όλα. Είχα πει τότε ότι δεν μπορώ να συνεχίσω από τη στιγμή που η Δημοτική Αρχή όχι μόνο δε βοήθησε δίνοντας χρήματα, αλλά από δικές της αστοχίες δεν πήραμε το ποσό που μας είχε διατεθεί.

Απομυθοποιήθηκε μέσα μου αυτό που ήθελα να κάνω. Πικράθηκα και αποχώρησα. Η ομάδα ήταν στη Δ’ Εθνική. Σταδιακά έπεσε κατηγορίες. Τώρα λόγω μητρώου δεν κατεβαίνει. Έχει μείνει όμως το γήπεδο. Η ομάδα έχει Ακαδημίες, τα παιδάκια κάνουν προπόνηση, κόσμος πάει και αθλείται. Αυτό μου δίνει μια ικανοποίηση»

Υπομονή και στήριξη στη διοίκηση του Μιχάλη Μπούση

«Σαν επίλογο θέλω να πω κάτι για τον ΟΦΗ και τους φιλάθλους του. Πρέπει να δείχνουν υπομονή. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια σοβαρή διοίκηση, πιο ώριμη από ποτέ. Οι κινήσεις που έγιναν από τον κ. Λυσσάνδρου ήταν καλύτερες από τα προηγούμενα έτη. Η ομάδα πουλάει ποδοσφαιριστές και αυτό είναι υγεία. Βλέπουμε να κάνει μεγάλες νίκες και σταδιακά να καταξιώνεται. Αν έρθουν δύσκολες στιγμές δεν πρέπει να δημιουργούνται προβλήματα. Δεν πρέπει να κάνουμε τον κ. Μπούση να νιώσει αυτό που λέμε παραγοντική κόπωση. Κάτι που πάντα έρχεται στους παράγοντες.

Προσφέρεις, δίνεις τα λεφτά σου, και το χρόνο σου, αφιερώνεις χρόνο από την οικογένεια σου, ή μπορεί ακόμα να έχεις γκρίνια από το σπίτι σου. Αυτό φέρνει την παραγοντική κόπωση. Όσο πιο αργά έρθει σε έναν υγιή παράγοντα όπως ο κ. Μπούσης τόσο το καλύτερο για την ομάδα που βρίσκεται. Για να μη συμβεί αυτό, πρέπει ο κ. Μπούσης να βλέπει τουλάχιστον μια αναγνώριση από τους φιλάθλους. Διότι όταν αυτή υπάρχει και τη βλέπει, παίρνει δύναμη και λέει μέσα του ότι αξίζει τον κόπο να κάνει αυτές τις θυσίς. Όταν ο παράγοντας βλέπει απαξίωση λέει ότι δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείται. Έτσι το είπα και εγώ στον Πατούχα. Είχα δώσει τα πάντα, και υπήρχε ένας Δήμος που όχι μόνο δεν βοηθούσε αλλά δεν έδινε και τα χρήματα που είχαμε βγάλει για την ομάδα.

Όταν λοιπόν ο κ. Μπούσης βλέπει την κοινή γνώμη και τους φιλάθλους να είναι μια γροθιά και να τον στηρίζουν, δεν θα φύγει ποτέ. Και εάν κάποτε συμβεί αυτό θα βρει μια άξια διάδοχη λύση.

Άρα οι φίλαθλοι που αγαπούν την ομάδα πάρα πολύ, και τα νέα παιδιά που είναι παρορμητικά πρέπει να δείχνουν υπομονή στις κακές στιγμές»