30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΦΗ - ΑΤΛΕΤΙΚΟ: ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ

Την παραμονή της συμπλήρωσης 30 χρόνων από την μεγάλη πρόκριση του ΟΦΗ επί της Ατλέτικο Μαδρίτης στο "Θ. Βαρδινογιάννης", η "Στρογγυλή Θεά" φιλοξένησε στο studio του Crete2day, τρεις κορυφαίους παράγοντες της "ασπρόμαυρης" ιστορίας, ταυτισμένους απόλυτα με την "χρυσή" από πλευράς διακρίσεων περίοδο του Ομίλου. 

Γιάννης Παπαματθαιάκης, Κώστας Καζανάκης και Παντελής Μυριακεφαλιτάκης (για πρώτη φορά από την αποχώρηση του από την ΠΑΕ το 2005) "γύρισαν" πίσω το χρόνο, και θυμήθηκαν ξανά την κορυφαία στιγμή της ευρωπαϊκής ιστορίας του συλλόγου, και πολλά άλλα από τη χρυσή εποχή του ΟΦΗ. 

Μια νοσταλγική συνύπαρξη της "τριανδρίας" που έβαλε "γκολ" στις αναμνήσεις.

Αναλυτικά: 

"ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΠΟΤΕ"

-Παραμονές του αγώνα, πριν τριάντα χρόνια πίσω πώς ήταν τα πράγματα;

Παπαματθαιάκης: «O ΟΦΗ είχε μεγαλουργήσει εκείνη την περίοδο, όμως ο αποκλεισμός της Ατλέτικο Μαδρίτης τον έκανε δύναμη όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη.

Εκείνος ο αποκλεισμός, ήταν δημιούργημα της διοίκησης, του προπονητή, των φιλάθλων και εμείς ακόμα και τώρα, τριάντα χρόνια μετά, καμαρώνουμε για αυτό που έγινε.

Κανείς δεν θα ξεχάσει εκείνες τις στιγμές. Ήταν μια λαμπρή περίοδος για τον ΟΦΗ. Η πρόκριση απέναντι στην Ατλέτικο δεν θα ξεχαστεί ποτέ όσα χρόνια κι αν περάσουν»

Καζανάκης: «Θα ήθελα να ξεκινήσω από τον πρώτο αγώνα που είχαμε παίξει στη Μαδρίτη, και είχαμε χάσει 1 – 0. Μια εβδομάδα πριν το παιχνίδι είχαμε πάει στη Μαδρίτη για να δούμε την Ατλέτικο με τον βοηθό προπονητή του Γκέραρντ, τον κ. Βασιλείου. Είχαμε πιστέψει ότι ο ΟΦΗ μπορούσε να τα καταφέρει, γιατί το «Γεντί Κουλέ», είναι ένα παραδοσιακό γήπεδο, μικρών διαστάσεων όπου η ομάδα μας μπορούσε να διεκδικήσει την πρόκριση.

Η πρόκριση ήταν πολύ δύσκολη, όμως την είχαμε πιστέψει όλοι μας. Δουλέψαμε για αυτή. Ήταν ένα αποτέλεσμα – ορόσημο για τον ΟΦΗ, που δεν θα ξεχαστεί. Μια ανεπανάληπτη βραδιά, για το «καμάρι» της Κρήτης όπως είχαν γράψει τότε όλες οι εφημερίδες. Δύσκολο να την ξαναζήσουμε. Ανέβασε τον ΟΦΗ σε όλη την Ευρώπη, και θα μείνει αξέχαστη.

Τα εισιτήρια είχαν εξαφανιστεί. Κρυβόμασταν. Σε αντίθεση με την σημερινή εποχή, τότε «κόβαμε» 11 – 12.000 εισιτήρια.

Ο ΟΦΗ έχει δυνατότητες. Είναι η μία και αδιαίρετη ομάδα της Κρήτης. Μακάρι να επαναληφθεί κάτι ανάλογο, και να ζούμε και εμείς, για να ξαναζήσουμε μια τέτοια βραδιά. Το εύχομαι μέσα από την ψυχή μου, γιατί αυτή η ομάδα το αξίζει. Θα το ζήσουμε σα μικρά παιδιά»

-Όταν έγινε η κλήρωση και έφερε τον ΟΦΗ αντιμέτωπο με την Ατλέτικο, ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη;

Μυριοκεφαλιτάκης: «Είχαμε άγχος αλλά και πίστη για την πρόκριση. Ακόμα και τώρα η Ατλέτικο Μαδρίτης είναι συνήθως τρίτη στο πρωτάθλημα Ισπανίας. Όλοι ήμασταν μια γροθιά, και είχαμε πιστέψει ότι μετά την ήττα 1 – 0 στη Μαδρίτη, μπορούσαμε να προκριθούμε.

Στο πλευρό μας υπήρχε ένας κόσμο που κρεμόταν σα «σταφύλια» στο γήπεδο. Οι ποδοσφαιριστές, με τον προπονητή είχαν πίστη, με αποτέλεσμα να έρθει αυτός ο θρίαμβος. Ο πρόεδρος της Ατλέτικο, Ζέσους Χιλ δε μπορούσε να φανταστεί ότι η ομάδα του, που ήταν φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, γινόταν να αποκλειστεί από τον ΟΦΗ»

Ο ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΖΕΣΟΥΣ ΧΙΛ

-Ιδιαίτερη προσωπικότητα ο κ. Χιλ. Είχε έρθει στο γήπεδο. Πώς ήταν μετά το τέλος του αγώνα;

Μυριοκεφαλιτάκης: «Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ήμουν στον πάγκο. Αντέδρασε, έβριζε τους διαιτητές, όμως την πρόκριση την είχε πάρει ο ΟΦΗ»

Παπαματθαιάκης: «Άφηνε υπονοούμενα για μας. Δεν υπήρχε περίπτωση όμως εμείς να σκεφτόμαστε με αυτόν τον τρόπο. Είχαμε έναν Θόδωρο Βαρδινογιάννη που μας έλεγε, πάντα «κάντε ότι θέλετε, μην ακούσω όμως ότι κάνατε «βρωμιά». Αυτός ήταν ο Θόδωρος Βαρδινογιάννης.

Ο Ζέσους Χιλ ήθελε οπωσδήποτε τον αγώνα, διότι αν δεν έπαιρνε την πρόκριση θα ήταν σαν καταστροφή για την Ατλέτικο. Αν τον έβλεπες μετά τη λήξη του αγώνα θα τον λυπόσουν. Είχε όμως την ατυχία να πέσει στον μεγάλο ΟΦΗ εκείνης της εποχής.Μια δύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια ομάδα που έδινε βαθμούς στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται να ξεχαστεί αυτή η νίκη, και αυτός ο αποκλεισμός αυτής της μεγάλης ομάδας, όσες γενιές και αν περάσουν.

Ο Ζέσους Χιλ μου είχε κάνει δώρο το ομοίωμα ενός αλόγου που το έχω ακόμα σπίτι μου, και είχε προσκαλέσει για να φιλοξενήσει εμένα και τη γυναίκα μου στην Ισπανία»

Η..ΡΕΒΑΝΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

-Από που πήγαζε αυτή η σιγουριά ότι ο ΟΦΗ μπορούσε να τα καταφέρει απέναντι σε αυτή την μεγάλη ομάδα

Καζανάκης: «Τα αποτελέσματα τα φέρνουν οι ποδοσφαιριστές, όμως ο ΟΦΗ ήταν τότε μια πολύ μεγάλη οικογένεια.Ειδικά εγώ, ήμουν ο άνθρωπος για τις δύσκολες αποστολές. Ήμουν πάντα δίπλα στον Ολλανδό.

Δεν ήταν μόνο τα χρήματα της οικογένειας, και ειδικά του Θόδωρου Βαρδινογιάννη. Όλοι εμείς, που διοικήσαμε κοιτούσαμε πρώτα τον ΟΦΗ, μετά τις δουλειές μας, και μετά τις οικογένειες μας.

Κάθε βράδυ έφευγα μετά τις εννέα, από το «Βαρδινογιάννειο» για να λύσω όλα τα προβλήματα των ποδοσφαιριστών, και να μην έχουν το παραμικρό. Αν βρεθεί ποδοσφαιριστής που θα πει ότι τον αδικήσαμε θα πει ψέματα. Ήμασταν μια οικογένεια, που έφερε αυτό το αποτέλεσμα που δύσκολα θα επαναληφθεί.

Αποτέλεσμα ορόσημο. «Καθρέφτης» για το τι άνθρωποι διοικούσαν τον ΟΦΗ. Οι μεταγραφές γίνονταν τότε με κεντρικό σημείο, το πώς η ομάδα θα πήγαινε μπροστά, και πώς θα έπαιζαν όσο περισσότεροι κρητικοί ποδοσφαιριστές γινόταν όπως ήταν η επιθυμία του Θόδωρου Βαρδινογιάννη.

Η νίκη ήταν ανεπανάληπτη. Εύχομαι να έχουμε την υγεία μας, να είμαστε ζωντανοί, και να δούμε ξανά άλλη μια τέτοια. Το αξίζει ο ΟΦΗ που είναι η μεγαλύτερη ομάδα του νησιού. Όταν παίζαμε στο εξωτερικό, έλεγαν «ΌΦΗ – Κρέτα». Είναι ο ΟΦΗ της Κρήτης, και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι»

Παπαματθαιάκης: «Θυμάμαι όταν είχαμε επιστρέψει με τον Γκέραρντ, μαζί με τις υπόλοιπες αντιπροσωπείες των ελληνικών ομάδων από την Ελβετία, όπου είχε γίνει η κλήρωση, όλοι οι δημοσιογράφοι είχαν πάει στο Γιώργο Βαρδινογιάννη και τον εκπρόσωπο του Ολυμπιακού για να πάρουν δηλώσεις. Σε εμάς δεν είχαν έρθει, και είχα παραπονεθεί.

Είχα ρωτήσει έναν δημοσιογράφο, «μόνο ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός υπάρχει;» και μου είχε απαντήσει ότι «θα αποκλειστείτε». Τότε του είχα πει ότι «την άλλη φορά θα γυρίζω μόνος μου από την Ελβετία και όλα τα κανάλια θα πέσετε πάνω μου», όπως και έγινε»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Έτρεχαν όλοι στους «μεγάλους». Εμάς, μάς είχαν αποκλεισμένους, αλλά τους έφτιαξε με τον τρόπο του, ο κ. Παπαματθαιάκης»

-Το συναίσθημα τότε κυριαρχούσε. Τώρα το ποδόσφαιρο είναι «βιομηχανία θεάματος». Τι προτιμάτε από τα δύο;

Μυριοκεφαλιτάκης: «Τώρα το ποδόσφαιρο έχει διαφοροποιηθεί σε όλα. Πράγματι την εποχή εκείνη ήμασταν μια οικογένεια. Δουλεύαμε πάρα πολύ. Ειδικά ο Καζανάκης.

Ήμασταν στο γήπεδο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Είχαμε καλούς ποδοσφαιριστές, τον προπονητή μας που τον περιβάλλαμε με μεγάλη υπομονή και εμπιστοσύνη, και έτσι προχωρήσαμε.

Για τους σημερινούς παράγοντες θέλω να πω, ότι θα πρέπει να είναι μονοιασμένοι. Να δουλεύουν. Ο ΟΦΗ έχει τα φόντα να φτάσει ψηλά, χρειάζεται όμως πάνω από όλα τη στήριξη των φιλάθλων. Τότε ο κόσμος ήταν πολύ κοντά. Εγώ δεν πάω στο γήπεδο, παρακολουθώ όμως ανελλιπώς την ομάδα»

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ

-Μετά την πρόκριση επί της Ατλέτικο, ο ΟΦΗ κληρώθηκε με την Μποαβίστα που ήταν κατώτερη, αλλά δεν κατάφερε να προκριθεί στους προημιτελικούς. Γιατί;

Καζανάκης: «Το βράδυ που είχαμε παίξει με την Μποαβίστα, είχαν «ανοίξει οι ουρανοί» στο Ηράκλειο. Είχε βρέξει πολύ. Η Μποαβίστα ήταν μια γρήγορη ομάδα, που είχε παίξει καλό ποδόσφαιρο ειδικά στον πρώτο αγώνα, όπου κρίθηκε η πρόκριση. Στην Πορτογαλία είχαμε καλή εμφάνιση, αλλά δεν μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την ήττα με 4 – 1 στο Ηράκλειο.

Θυμάμαι ότι μετά το τέλος του πρώτου αγώνα ο αείμνηστος Γιάννης Διακογιάννης που είχε μεταδώσει τον αγώνα, μου είχε πει «Δεν πειράζει. Να είστε περήφανοι για το σημείο που φτάσατε». Ήταν μια δύσκολη βραδιά. Οι αντίπαλοι μας ήταν τυχεροί. Έβαζαν γκολ σε κάθε επίθεση.

Η πείρα μου στο ποδόσφαιρο λέει ότι οι αποτυχίες είναι περισσότερες από τις επιτυχίες, και θα πρέπει κανείς να έχει υπομονή, να δουλεύει, και να έχει θάρρος γιατί κάθε μέρα είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Παραμένω στον ΟΦΗ, και θα συνεχίζω να προσφέρω μέχρι να ζω. Η ομάδα αυτή είναι μια «όαση» στη ζωή μου»

-Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω και να ξαναζούσατε ένα παιχνίδι ποιο θα ήταν αυτό;

Καζανάκης: «Θα ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω στο 1975, όταν η ομάδα ήταν στη Β’ Εθνική και βρέθηκα για πρώτη φορά στο συμβούλιο, στη διοίκηση του Μύρου Μαθιουδάκη. Η ομάδα είχε ανέβει στην Α’ Εθνική. Αυτές οι στιγμές είναι χαραγμένες στη μνήμη μου, γιατί το φτωχό Ηράκλειο, οι φτωχοί άνθρωποι καταφέραμε αυτά που δεν μπορούσε να καταφέρει κανείς. Ήταν μια «χρυσή» εποχή για τον ΟΦΗ.

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη ήρθε σε μια καλή συγκυρία. Αγάπησε τον ΟΦΗ, τον βοήθησε, προσέφερε τα πάντα, και εμείς μέσα από αυτή γευτήκαμε πολλές επιτυχίες. Να ξέρετε όμως ότι επιτυχίες προϋπήρχαν. Όταν ήρθε η οικογένεια Βαρδινογιάννη, ο ΟΦΗ ήταν 6^ος στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Ήταν το μεγαλύτερο, «γωνιακό μαγαζί» της Κρήτης»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Είναι πολλά τα ματς που μου έχουν μείνει αξέχαστα. Όπως η νίκη με 5 – 4 στο Καραϊσκάκη επί του Ολυμπιακού. Καθόμουν στον πάγκο, και σε μια φάση, είχα σηκωθεί απότομα, χτύπησα και λιποθύμησα. Ήταν απερίγραπτο.

Όπως επίσης και ένα παιχνίδι με τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη με προπονητή τον Σάνον, που είχαμε κερδίσει με 1 – 0»

Παπαματθαιάκης: «Εγώ θα ήθελα να παίζαμε ξανά τον τελικός Κυπέλλου του 1990, όταν είχαμε χάσει από τον Ολυμπιακό. Χάσαμε με γκολ οφ – σάιντ από τον Ντέταρι. Ο αγώνας ήταν καταπληκτικός. Χάναμε 2 – 0, και είχαμε καταφέρει να ισοφαρίσουμε

Επίσης θα ήθελα να επαναληφθούν οι στιγμές της κατάκτησης του Κυπέλλου το 1987. Όταν πήγα το τρόπαιο στο Θόδωρο Βαρδινογιάννη, έκλαιγε σα μικρό παιδί"

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΟΔΩΡΟΣ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ

-Περιγράψτε μου μια ιστορία με το Θόδωρο Βαρδινογιάννη που έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη σας

Παπαματθαιάκης: «Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που του πήγα το Κύπελλο. Τόσο πολύ συγκινήθηκε που έκλαιγε σαν μωρό παιδί. Ήταν ο μεγαλύτερος Ομιλίτης που γνώρισα στη ζωή μου. Δεν χαλούσε ποτέ χατίρι στον ΟΦΗ. Ο πιο χαρισματικός άνθρωπος.

Και η διοίκηση ήταν όμως δίπλα στην ομάδα και τον Γκέραρντ. Ο Κώστας Καζανάκης και ο Παντελής Μυριοκεφαλιτάκης ήταν κάθε μέρα στο γήπεδο μέχρι το βράδυ. Δεν νομίζω να υπήρξαν διοικήσεις που να ήταν τόσο κοντά στην ομάδα, τον προπονητή και τους παίκτες, όσο τη δική μας.

Σε κάθε προπόνηση ήμουν στο γήπεδο. Ευχαριστώ δημόσια τους συνεργάτες μου για τη συμπαράσταση. Πιστεύω ότι πέτυχα σαν πρόεδρος διοικώντας την ομάδα 21 χρόνια με την ευλογία του Θόδωρου Βαρδινογιάννη. Οι διοικήσεις πρέπει να λύνουν προβλήματα. Τότε υπήρχε ο χρόνος, η διάθεση και η δύναμη για να βοηθάμε και να συμπαραστεκόμαστε στην ομάδα»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Ο Θόδωρος Βαρδινογιάννης ήταν σαν αδερφός μου. Ήμασταν μαζί στο Γυμνάσιο.

 Επικεφαλής της οικογένειας ήταν ο Βαρδής ο οποίος έδωσε την έγκριση στο Θόδωρο να ασχοληθεί με τον ΟΦΗ. Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου, ο Θόδωρος μου ζήτησε να του πάω στο γραφείο του τον τερματοφύλακα – ήρωα του τελικού, το Μύρο Σηφάκη.

Τον είχε ρωτήσει τι ήθελε να του δώσει, αλλά ο Μύρος δεν ήθελε τίποτα. Τελικά του χάρισε έναν μεγάλο πίνακα ζωγραφικής»

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΙΣΙΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΖΑΝΑΚΗ

Καζανάκης: «Θυμάμαι την υπόθεση με τον Ίσις όταν είχε βρεθεί θετικός σε απαγορευμένη ουσία.

Όλη η διοίκηση είχε πάει στο γήπεδο και έκλαιγε. Εγώ τους είχα πει να μην βιάζονται, γιατί εδώ είναι Ελλάδα, και γίνονται πολλά πράγματα. Κατά τύχη είχα έναν γιατρό κουμπάρο στην Κολωνία. Είχα μιλήσει με τον Θόδωρο Βαρδινογιάννη, και μου είχε πει «Θα πας εσύ έξω, και ξέρεις τι πρέπει να κάνεις». Δεν μπορώ να πω τίποτα περισσότερο από αυτό.

Ο Θόδωρος Βαρδινογιάννης ήταν δίπλα μας σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Μας είχε εμπιστοσύνη γιατί την αγάπη του, και τα χρήματα της οικογένειας του τα έδωσε σε ανθρώπους που τα χρησιμοποίησαν για την ομάδα και όχι για την τσέπη τους. Για αυτό και δεν άλλαξε κανέναν από τη διοίκηση. Συνεχίσαμε μαζί και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε.

Ο Θόδωρος δεν έκανε τίποτα αν δεν έπαιρνε την έγκριση του αδελφού του Βαρδή Βαρδινογιάννη. Η οικογένεια αγαπούσε τον ΟΦΗ, και τον αγαπάει ακόμα. Να είστε σίγουροι για αυτό. Πρέπει να πω ότι πριν από μας υπήρχαν και άλλες διοικήσεις. Είχα θητεύσει και με τον Νίκο Δουλουφάκη και τον Κώστα Ρεπανάκη. Τίμιους και σωστούς ανθρώπους»

Παπαματθαιάκης: «Ποτέ δεν επενέβη ο Θόδωρος στη σύνθεση του συμβουλίου. Δεν έδιωξε κανένα. Πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Ο κ. Καζανάκης είχε τραβήξει πολλά με την υπόθεση Ίσις. Είχε αφήσει το εργοστάσιο και το σπίτι του, και ήταν συνέχεια στη Γερμανία. Ευτυχώς το τέλος ήταν αίσιο. Με τη βοήθεια και του τότε Γ.Γ. Αθλητισμού Δημήτρη Σαρρή ο ΟΦΗ είχε γλιτώσει»

Παπαματθαιάκης: «Στην υπόθεση Ίσις, μας είχε βοηθήσει ο Γ.Γ.Αθλητισμού Δημήτρης Σαρρής, τον οποίο ευχαριστώ και τώρα δημοσίως»

Καζανάκης: «Ήμουν πάντα ψύχραιμος. Μετά την ανακοίνωση τιμωρίας για τον Ίσις η πρώτη ενέργεια μου, ήταν να πω στους ανθρώπους και τον Γκέραρντ ότι θα βρεθεί λύση. Ευχαριστούμε τον Δημήτρη Σαρρή. Είχε δύο γιατρούς που εγώ δεν γνώριζα ότι μπορούσε να τους επηρεάσει. Στο εξωτερικό είχαμε πάει, εγώ, ο Ίσις και οι δύο γιατροί.

Όταν φτάσαμε στην Ελλάδα είχα πει στον Ίσις, ενώ δεν ήξερα τι επρόκειτο να αποφασίσουν οι γιατροί, να πάει να τους φιλήσει το χέρι και να τους πει ότι αν τον τιμωρούσαν, θα του κατέστρεφαν την οικογένεια.

Ο Αλεσάντρο το έκανε αυτό. Πήγε και τους φίλησε το χέρι. Όταν έφτασε η ημέρα της εκδίκασης, ο Ντόνικε  βασικός γιατρός της υπόθεσης, είχε γράψει ότι «κατά τη γνώμη του σαν γιατρός ο Ίσις δεν έπρεπε να τιμωρηθεί».

Είχαμε τότε έναν μεγάλο αντίπαλο τον κ. Λιάνη, εκπρόσωπο του Ηρακλή, αλλά και τον συγχωρεμένο Θανάση Γιαννακόπουλο εκπρόσωπο της ΕΠΟ, ο οποίος ήταν εναντίον του ΟΦΗ. Ο κ. Βαρδής Βαρδινογιάννης μου είχε πει να βρω τον Θανάση Γιαννακόπουλο για να μας βοηθήσει, όμως αυτός είχε ψηφίσει εναντίον μας.

Είχαμε περάσει πολύ δύσκολες στιγμές μέχρι την τελική αθωωτική απόφαση»

Παπαματθαιάκης: «Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος είχε έρθει στην ψηφοφορία, και ήταν σαν να μισούσε τον ΟΦΗ. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί είχε αυτή την έχθρα. Ίσως επειδή δεν ήθελε τους Βαρδινογιάννηδες, όμως με αυτόν τον άνθρωπο μετά δέθηκα», και γίναμε φίλοι γιατί βρεθήκαμε 6 χρόνια μαζί στο συμβούλιο της ΕΠΑΕ». 

-Οι σχέσεις σας με τους παράγοντες των άλλων ομάδων πώς ήταν;

Μυριοκεφαλιτάκης: «Εγώ είχα πάρα πολύ καλές σχέσεις με τους διαιτητές. Με την καλή έννοια. Είμαι της φιλοσοφίας «χέρι που δεν μπορείς να το κόψεις το φιλάς».

Είχα πολλούς φίλους στη διαιτησία. Σε ένα από τα ταξίδια μου με τον Γκέραρντ στην Ολλανδία, είχα αγοράσει είκοσι σύγχρονα ρολόγια της εποχής, και σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι, εκτός από το τυρί που τους δίναμε, τους έδινα και ένα ρολόι. Έδωσα σε όλους, και στον συγχωρεμένο τον Κουκουλάκη ο οποίος μας είχε βοηθήσει πολύ στον τομέα της διαιτησίας, ειδικά όταν παίζαμε στην Ευρώπη.

Είχα πολύ καλές σχέσεις και με όλους τους παράγοντες. Πιο πριν είπατε ότι ο Παντελής ήταν «εκρηκτικός». Όταν η ομάδα είχε κακή απόδοση, πήγαινα πράγματι στα αποδυτήρια και οι παίκτες ξέρουν τι γινόταν. Ήμουν «αθυρόστομος».

Αν ήμουν τώρα στο παιχνίδι που έδωσε ο ΟΦΗ εκτός έδρας με την Κηφισιά, δεν θα χάριζα κάστανα. Τώρα όμως η εποχή είναι πιο…πολιτισμένη. Υπάρχει άλλη φιλοσοφία.

Εμένα με βρίζανε από το πρωί μέχρι το βράδυ, ως τσάτσο του Βαρδινογιάννη. Οφείλω να σου πω ότι…παραμένω τσάτσος του Βαρδινογιάννη. Οι άνθρωποι αυτοί βοήθησαν πολύ τον ΟΦΗ, και το μόνο πράγμα που γεύτηκαν στο τέλος, είναι στενοχώριες και πίκρες, λόγω της συμπεριφοράς ορισμένων φιλάθλων, που πίστευαν ότι τα παιχνίδια ΟΦΗ – Παναθηναϊκού ήταν «φτιαγμένα».

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΑΠΟ ΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

-Πόσο πολύ σας έχει πληγώσει το σύνθημα «έξω οι τσάτσοι του Βαρδινογιάννη»;

Καζανάκης: «Ο κόσμος που θα έρθει στο γήπεδο, έρχεται να δει τον αγώνα, αλλά και για να εκτονωθεί. Αυτό το σύνθημα δεν άγγιζε κανέναν από τη διοίκηση. Ξέραμε ότι αυτό που κάναμε ήταν πάντα υπέρ του ΟΦΗ. Δεν κάναμε τίποτα υπέρ του Παναθηναϊκού.

Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, εγώ θα το μάθαινα πρώτος γιατί εγώ είχα την καλύτερη επικοινωνία με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη.

Ήρθε στιγμή που βγάλαμε τον Παναθηναϊκό έξω από το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που αποδείκνυαν ότι αυτό το «σλόγκαν» δεν είχε ισχύ. Κανείς όμως δεν μπορεί να τα βάλει με τον όχλο. Τους φιλάθλους τους αγαπάμε, παρά τα όσα έλεγαν εκείνη την εποχή. Χωρίς αυτούς ο ΟΦΗ δε θα τίποτα. Ο κόσμος κάνει την ομάδα. Αυτός την ανεβάζει και αυτός την κατεβάζει»

-Η σχέση αυτή, με τον Παναθηναϊκό πήγε να ξεπεράσει ή είχε ξεπεράσει τα όρια;

Καζανάκης: «Θυμάμαι ότι όταν είχαμε βγάλει τον Παναθηναϊκό εκτός Ευρώπης μετά την ισοπαλία 1 – 1 στο ΟΑΚΑ με το γκολ του Κουτσουπιά, το ίδιο βράδυ είχαμε πάει στα μπουζούκια.

Δουλεύαμε για την ομάδα. Μπορεί να σας το θυμίσει ο κ. Άρης Βασιλείου, γιατί ο Γκέραρντ δε ζει. Γλεντήσαμε για την ισοπαλία. Θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολλά πράγματα, για να πάει και ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη, όμως εμείς παίξαμε για την ομάδα μας. Πάντα αυτό γινόταν.

Το να βγει η ομάδα στην Ευρώπη συνεπάγετο πριμ. Τρεις ημέρες μετά από εκείνο το παιχνίδι, το πριμ για την έξοδο στην Ευρώπη είχε σταλεί από την Αθήνα. Το λέω αυτό για να καταλάβετε ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα παρουσίαζαν.

Δεν ανταπαντήσαμε σε αυτό το σύνθημα. Πιστεύαμε ότι ο κόσμος θα έβρισκε το σωστό δρόμο, και θα πείθονταν για αυτά που κάναμε, και ήταν αποτέλεσμα αγάπης για την ομάδα»

-Δεν σας δημιουργούσε αυτή η σχέση «συγκρουσιακές» σχέσεις με τους παράγοντες του Ολυμπιακού π.χ. ή της ΑΕΚ;

Καζανάκης: «Ήμουν τότε πρόεδρος της Επιτροπής μεταγραφών. Θυμάμαι τον Άρη, τον Ηρακλή, πολλές ομάδες να με παίρνουν τηλέφωνο και να με ρωτάνε, πώς καταφέρναμε να κάνουμε τόσο επιτυχημένες κινήσεις.

Είχαμε πάντα σωστή σκέψη. Οι ποδοσφαιριστές που έφευγαν από την ομάδα, ήταν «πρεσβευτές» του ΟΦΗ. Διατηρούσαμε καλές σχέσεις μαζί τους και από αυτούς αντλούσαμε πληροφορίες. Είμαστε οικογένεια και με αυτούς. Δεν στερήσαμε το παραμικρό από κανέναν ποδοσφαιριστή.

Από τα χέρια μου έχουν περάσει πάνω από 200 μεταγραφές. Ουδέποτε σκέφτηκα να πιώ ούτε ένα ποτήρι νερό από κανέναν τους. Κρατούσα πάντα μια σοβαρή στάση, ως προς αυτό που ήμουν και έκανα. Γιατί αυτό που κάναμε όλοι μας διοικητικά ήταν παράλληλα ο «καθρέφτης» της οικογένειας Βαρδινογιάννη.

Όλοι δουλέψαμε για τον ΟΦΗ.

Παντρεύτηκα 21 Αυγούστου 1975, και στη διοίκηση του ΟΦΗ είχα μπει στις 15 Αυγούστου. Είχα πει τότε στη γυναίκα μου, ότι έχω δύο αγάπες. Αυτήν και τον ΟΦΗ. Έτσι έβλεπα και έτσι συνεχίζω να βλέπω αυτή την ομάδα»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Ο Κώστας Καζανάκης είχε εξουσιοδοτηθεί αποκλειστικά από το Δ.Σ. να χειρίζεται τα μεταγραφικά θέματα. Μας ενημέρωνε, αλλά κανείς δεν ανακατεύτηκε στα θέματα του.

Ασχολήθηκα και εγώ με τις μεταγραφές κάποια στιγμή. Θυμάμαι ότι ο Γκέραρντ μου είχε ζητήσει να επιστρέψει στην ομάδα ο Μαρινάκης. Του είπα ότι για να γίνει αυτό έπρεπε να περάσει από το πτώμα μου, γιατί ο Μαρινάκης δεν είχε φύγει με σωστό τρόπο. Στο τέλος αναγκάστηκα όμως να δεχτώ την υπόδειξη του»

Παπαματθαιάκης: «Οι ΠΑΕ είχαν εκπροσώπους στην ΕΠΑΕ. Κάποια στιγμή η απόφαση ήταν να εκπροσωπούνται οι ομάδες από τους προέδρους τους.

Με είχε πάρει τότε τηλέφωνο ο κ. Βαρδής Βαρδινογιάννης για να πάω στην ΕΠΑΕ. Παρά τον περιορισμένο χρόνο μου λόγω οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων, είχα πάει στην Αθήνα, και στις εκλογές είχα βγει τρίτος, με πρώτο το Μελισσανίδη, και δεύτερο το Βουλινό.

Είδα πόσο με αγαπούσαν οι πρόεδροι. Είδα την αποδοχή τους. Τους γνώρισα όλους. Τον Μελισσανίδη, τον Καλογιάννη, τον Βουλινό, τον Σαμαρά. Ο Κανελλάκης του Ιωνικού ήταν αδελφός μου. Όταν όμως μας είχε «ζητήσει» έναν αγώνα για να μην υποβιβαστεί η ομάδα του, εμείς «ρίξαμε» τον Ιωνικό στη Β’ Εθνική. Δεν κάναμε «βρωμιές».

Όταν πέθανε ο Θόδωρος Βαρδινογιάννης, πήγαμε στο σπίτι του και δεν θα ξεχάσω τον κόσμο που έκλαιγε. Το σύνθημα «τσάτσοι του Βαρδινογιάννη» θα με βαραίνει πάντα, γιατί γεννήθηκα ευαίσθητος, και θα πεθάνω ευαίσθητος.

Δεν μπορούσα να ανεχθώ να με λένε έτσι οι φίλαθλοι. Δεν γίνεται μια οικογένεια να δίνει 1, 2 δισεκατομμύρια δραχμές το χρόνο και να υβρίζεται. Στατιστικά ο ΟΦΗ έχει χάσει περισσότερες φορές στο γήπεδο του από τον Ολυμπιακό, παρά από τον Παναθηναϊκό. Είχαμε «κόψει» πρωτάθλημα και ευρωπαϊκή έξοδο από τον Παναθηναϊκό.

Ο Θεός μας βοήθησε το 1987, και ο Παναθηναϊκός είχε αποκλειστεί στον ημιτελικό του Κυπέλλου από τον Ηρακλή. Αν παίζαμε μαζί του στον τελικό και χάναμε ο κόσμος θα έλεγε ότι το κάναμε επίτηδες. Αυτή η καχυποψία δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Οι Βαρδινογιάννηδες ποτέ δεν είπαν ούτε σε μένα, ούτε στον Παντελή, ούτε στον Κώστα, που ήμασταν οι άμεσοι συνεργάτες τους, να κάτσουμε να χάσουμε. Ποτέ δεν χάσαμε βρώμικα από τον Παναθηναϊκό.

Αυτό το σύνθημα δεν θα το ξεχάσω ποτέ, και θα πεθάνω με αυτό το παράπονο για τον κόσμο. Τον υπέροχο κόσμο του ΟΦΗ»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Υπήρχαν βαλτοί που έλεγαν αυτό το σύνθημα και πληρωνόταν για αυτό. Το είχα ψάξει.

Θέλω να πω κάτι που συνέβη. Όταν είχε έλθει στο Ηράκλειο ο Βαρδής Βαρδινογιάννης για την κηδεία του Μανώλη Κεφαλογιάννη, του είχα προτείνει να έρθει στο γήπεδο. Είχε αρνηθεί καθώς σε περίπτωση αποδοκιμασιών από τον κόσμο μου είχε πει ότι δεν ήξερε πώς θα αντιδράσει.

Στο παιχνίδι εκείνο ο ΟΦΗ είχε κερδίσει, και όταν έφευγε για Αθήνα μου είχε πει ότι δεν ήταν ανάγκη να τους κερδίσουμε με τόσα πολλά γκολ. Ο κ. Βαρδής ήταν παθιασμένος με τον ΟΦΗ. Είχε μια μεγάλη οθόνη σπίτι και παρακολουθούσε την ομάδα. Σε ένα παιχνίδι που οι οπαδοί έβριζαν την οικογένεια τα εγγόνια του τον είχαν ρωτήσει γιατί συνέβαινε αυτό»

Παπαματθαιάκης: «Για αυτό έφυγε η οικογένεια από τον ΟΦΗ»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Αγαπούσαν πολύ τον ΟΦΗ. Οι εφημερίδες και ο κόσμος πίστευαν ότι οι δύο ομάδες τα είχαν κάνει «πλακάκια» αλλά αυτό δε συνέβη ποτέ. Όποιος θέλει το πιστεύει, όποιος θέλει όχι»

ΤΑ ΜΠΑΡΑΖ ΜΕ ΤΑ ΓΙΑΝΝΙΝΑ

-Ποια ήταν η πιο δύσκολη αποστολή που φέρατε εις πέρας

Καζανάκης: «Πριν παίξουμε τους αγώνες μπαράζ με τον ΠΑΣ Γιάννινα για την παραμονή στην Α’ Εθνική κατηγορία, υπήρχε ένα εκτός έδρας παιχνίδι με τον Πανιώνιο. Αν κερδίζαμε τον Πανιώνιο θα παίζαμε στα μπαράζ. Με ισοπαλία ή ήττα υποβιβαζόμασταν. Ήταν η πιο δύσκολη αποστολή μου.

Είχα μιλήσει με έναν πρόεδρο ΠΑΕ, όχι με τον Μπέο του Πανιωνίου και του είχα πει ότι δεν πρέπει να νιώσω τη θλίψη να πέσει ο ΟΦΗ κατηγορία, την χρονική μάλιστα περίοδο που ήμουν πρόεδρος. Παίξαμε με τον Πανιώνιο, και είχαμε κερδίσει καθαρά. Πάντα λέω ένα ευχαριστώ στον κ. Μπέο γιατί μας φιλοξένησε ωραία παρά την ήττα.

Πήγαμε στα μπαράζ. Θυμάμαι τι αντιμετώπισα τότε στους τρεις αγώνες που δώσαμε με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Ήταν οι πιο δύσκολες στιγμές της παραγοντικής μου καριέρας. Η ομάδα δεν έπρεπε να πέσει κατηγορία. Προσπάθησα με όλους τους υπόλοιπους και τα καταφέραμε. Και τάματα είχα κάνει για να παραμείνουμε»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Στο πρώτο παιχνίδι που παίξαμε στη Ρόδο είχαμε κερδίσει 1 – 0. Στα Γιάννινα, στο δεύτερο παιχνίδι ειδικά εγώ τράβηξα τα πάνδεινα. Στα αεροδρόμιο κυνηγούσαν τους παίκτες. Στο γήπεδο μας χτυπούσαν μπράβοι.

Είχε γίνει και ένα περιστατικό εντός ομάδας, και είχα πει τότε στον προπονητή Γιάννη Σαμαρά, να στείλει κάποιους παίκτες στο Ηράκλειο. Εκείνος μου είχε πει ότι θα το χειριζόταν μόνος του.Στο τρίτο παιχνίδι που είχε γίνει στη Ρόδο και έκρινε την παραμονή, είχαν συμβεί δυσάρεστα περιστατικά μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων.

Στο πρώτο μέρος τα Γιάννινα ήταν καλύτερα. Στο δεύτερο μέρος όμως νικήσαμε και παραμείναμε στην Α’ Εθνική. Το παιχνίδι το είχαν «πάρει» για τον ΟΦΗ ο Νιόπλιας, ο Κιάσσος, ο Γκόμεζ, και ο Μάουρο.Ότι ζήσαμε δεν περιγράφεται, αλλά και δεν ξεχνιέται. Αγωνία και άγχος. Κλαίγαμε στα αποδυτήρια. Όταν κερδίσαμε πήρα τους παίκτες και τους πήγα στα μπουζούκια»

Παπαματθαιάκης: «Η διοίκηση ήταν μια αγαπημένη οικογένεια. Σχεδόν 20 χρόνια ήμασταν οι ίδιοι. Για αυτό πετύχαμε. Όλοι μας, δεχόμαστε ακόμα και τώρα αγάπη από τον κόσμο. Γιατί αγαπήσαμε τον κόσμο πιστά, αγνά και ξεκάθαρα. Αγάπησα τους συνεργάτες μου, και για μια ακόμα φορά τους ευχαριστώ για τη συμπαράσταση και τη στήριξη. Μετά έγιναν πρόεδροι και ο Κώστας και ο Παντελής»

-Τι κάνει έναν παράγοντα μεγάλο;

Μυριοκεφαλιτάκης: «Πολλά πράγματα. Ο χαρακτήρας και ο τρόπος που εργάζεται.

Ο Καζανάκης για μένα υπήρξε ένας άνθρωπος που ανακατευόταν σε όλα. Ο Καραντινός ήταν ο «πυροσβέστης». Ο Παπαματθαιάκης είχε το σεβασμό όλων μας. Είχαμε διαφορετικούς χαρακτήρες. Με την είσοδο της οικογένειας Βαρδινογιάννης είχαμε λύσει το οικονομικό πρόβλημα. Μας έστελνε τα χρήματα και εμείς ήμασταν ένα συμβούλιο που τα ταξινομούσαμε με τέτοιο τρόπο που είχαν αποτέλεσμα. Έπιαναν τόπο.

Ο Καζανάκης έπαιζε το μεγαλύτερο ρόλο όλων μας»

-Κ. Καζανάκη, αισθανθήκατε ποτέ την ανάγκη να πείτε, τα παρατάω, φεύγω

Καζανάκης: «Όχι για αυτό συνεχίζω ακόμα. Οι αποτυχίες είναι περισσότερες από τις επιτυχίες στη ζωή ενός παράγοντα, όμως αυτές τις στιγμές προσπαθούσα να τις ξεπεράσω όσο πιο γρήγορα γινόταν. Θέλω να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου, η οποία δεν γνώρισε ποτέ διακοπές. Η ζωή μου ήταν όλη ο ΟΦΗ.

Το 2018, όταν η ομάδα ανέβηκε κατηγορία πήγα στο συμβούλιο για να τους βοηθήσω. Ο ΟΦΗ είχε μείνει με 9 παίκτες. Ξέρουν οι τότε παράγοντες τι έκανα, και ποιες πόρτες χτύπησα για να βρω χρήματα να πληρωθούν οι παίκτες. Καταφέραμε τότε η ομάδα να ανέβει στην Α’ Εθνική. Δεν έχω ζητήσει ποτέ ούτε πρόσκληση, ούτε τιμητική διάκριση. Είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων σε αυτά που ζητάω και υψηλών αποδόσεων σε αυτά που δίνω.

Η ομάδα ανέβηκε. Δουλέψαμε πολύ. Τον Οκτώβριο που ακολούθησε ήρθε ο κ. Μπούσης. Στο πρόσωπο του η ομάδα βρήκε έναν μεγάλο οικονομικό παράγοντα. Όταν η ομάδα έπαιζε στα «αλώνια» οι άνθρωποι που βοηθούσαν τον ΟΦΗ από το Ηράκλειο, προσέφεραν τα πάντα. Και αυτοί έφυγαν χολωμένοι, γιατί κάποιοι εξ’ υμών της τότε διοίκησης δεν φέρθηκαν σωστά.

Ότι αγαπάει κανείς το πετυχαίνει. Εάν κάτι δεν το αγαπήσεις δεν θα πετύχεις ποτέ. Εγώ τον αγάπησα τον ΟΦΗ. Ίσως παραπάνω και από την ίδια μου τη ζωή. Και τώρα προσφέρω, όσο μπορώ. Είμαι κοντά τους, και θα είμαι μέχρι να ζω»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Περάσαμε δύσκολες εποχές γιατί κατά καιρούς υπήρχαν προστριβές με τον Ερασιτέχνη. Ο Παπαματθαιάκης ήταν χαμηλών τόνων, και ο Καζανάκης ο διαμεσολαβητής για τις σχέσεις των δύο σωματείων.

Σε αυτές τις διαδικασίες έπαιζε σπουδαίο ρόλο ο συγχωρεμένος Κώστας Σαρρής. Στο αρχικό στάδιο, δεν ήξερε από μπάλα, αλλά σιγά – σιγά έγινε «καθηγητής». Με τον Ερασιτέχνη είχαμε μια αγαστή συνεργασία κατά το δυνατό, και έτσι προχωρήσαμε»

Παπαματθαιάκης: «Για το πότε επιτυγχάνει ένας παράγοντας ισχύει αυτό που είπε ο Κώστας. Πετυχαίνεις σαν παράγοντας όταν αγαπάς αυτό που κάνεις.

Πρέπει παράλληλα να δέχεσαι την αγάπη και το σεβασμό των συμβούλων και των συναδέλφων σου. Θα σου πω κάτι χαρακτηριστικό. Καμιά φορά τσακωνόμαστε στο συμβούλιο. Μια φορά είχα πιάσει μια καρέκλα για να χτυπήσω τον Παντελή. Τότε αυτός έσκυψε και μου είπε «χτύπα με, να σου περάσει».

Μετά το συμβούλιο όμως ότι κι αν είχε προηγηθεί, πηγαίναμε για να πιούμε το κρασάκι μας, και να φάμε μαζί. Αυτή ήταν η επιτυχία του συμβουλίου μας. Με το Γιάννη Σαρχιανάκη είχαμε τσακωθεί αλλά με έλεγε αδελφό του. Δεν γίνεται σε μια περίοδο είκοσι χρόνων να μην υπάρξουν τσακωμοί. Δεν έπαυε όμως ο ένας να μην αγαπάει τον άλλο. Ο Κώστας όπως σωστά είπε ο Παντελής, ασχολούνταν με όλα, αλλά αυτό γινόταν με την έγκριση μας, γιατί έφερνε εις πέρας τις δύσκολες αποστολές που είχε αναλάβει. Για αυτό πετύχαμε»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Κάναμε Δ.Σ. και υπήρχε απόλυτη σιωπή. Σεβόμαστε τον πρόεδρο. Ο καθένας έκανε την εισήγηση του, και λαμβάνονταν αποφάσεις»

Παπαματθαιάκης: «Η επιθυμία των Βαρδινογιάννηδων ήταν να έχει ο ΟΦΗ εκπρόσωπο στην ΕΠΑΕ τον Μανώλη Δρετάκη, όμως ο συγχωρεμένος Μηνάς Χριστινίδης ήθελε να πάει αυτός. Είχε «ψήσει» 5 του Ερασιτέχνη και δύο άλλους από το συμβούλιο να τον επιλέξουν.

Από την άλλη εμείς ήμασταν επτά. Εγώ δηλαδή παρά το ότι ήμουν πρόεδρος δεν μπορούσα να υλοποιήσω την επιθυμία των Βαρδινογιάννηδων. Φώναξα τον επί σειρά ετών νομικό σύμβουλο της ΠΑΕ Αντώνη Γρηγοράκη και εκείνος με συμβούλεψε να πω ένα ψέμα στο συμβούλιο, ότι ο Χριστινίδης δεν μπορούσε να ψηφίσει τον εαυτό του από τη στιγμή που ήταν στο συμβούλιο. Του είπα να μου γράψει μια σχετική γνωμάτευση. Υπήρξε έτσι ισοψηφία 7 – 7, και με την δική μου ψήφο να υπερισχύει ως προεδρική, στείλαμε τον Μανώλη Δρετάκη στην ΕΠΑΕ.

Για αυτό η οικογένεια μας κράτησε είκοσι χρόνια στη διοίκηση.

Υπήρχε εμπιστοσύνη από την πλευρά των Βαρδινογιάννηδων ότι δεν τους προδίναμε. Όχι όμως ότι τους δίναμε ανταλλάγματα. Ποτέ δεν έχασε ο ΟΦΗ με εντολή Βαρδινογιάννη. Όταν κέρδιζε εδώ ο Παναθηναϊκός άξιζε να κερδίσει»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Ο Γκέραρντ άκουγε Παναθηναϊκό και έβγαζε φλούμπες»

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΚΕΡΑΡΝΤ

-Να έρθουμε στον Ευγένιο Γκέραρντ, έναν ακόμα μεγάλο εκείνης της περιόδου

Καζανάκης: «Ήμουν μάλλον ο πρωτεργάτης για να τον φέρουμε στην Ελλάδα. Ο συγχωρεμένος ο Γιάννης Δοντάς που έφυγε πρόσφατα, έπαιζε στον Απόλλωνα και ήταν τραυματισμένος. Είχε πάει στην Ρόντα για να κάνει θεραπεία για το πόδι του. Του είχα πει μαζί και στον Γρηγόρη Τσινό ότι έψαχνα ένα προπονητή για να δουλέψει με μικρά παιδιά, και να «βγάλουμε» κρητικόπουλα, γιατί αυτή ήταν και η επιθυμία της οικογένειας. Τους είχα πει ότι θέλουμε ένα εργάτη, έναν άνθρωπο που να μπορεί να δουλέψει. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Μου είπαν καλά λόγια για τον Ευγένιο Γκέραρντ. Του τηλεφώνησα και αυτός ήταν για διακοπές στη Βουλγαρία.

Όταν μάλιστα του είπα ότι το όνομα μου είναι «Καζανάκης», εκείνος δεν είχε ακούσει καλά και νόμισε ότι του είπα «Καζαντζάκης». Του έδωσα ραντεβού στην Αθήνα μαζί με τον Παντελή. Είχαμε δώσει ραντεβού Σάββατο 12μ. στο ξενοδοχείο του. Είχα επιλέξει το ραντεβού να γίνει Σάββατο γνωρίζοντας ότι η συγκεκριμένη ημέρα ήταν ήρεμη σχετικά για τον Θόδωρο. Μετά που τον βρήκαμε, πήγαμε στο γραφείο του Θόδωρου Βαρδινογιάννη, και κουβεντιάσαμε για τα πάντα. Με είχε ρωτήσει πώς ήξερα ότι ο Γκέραρντ ήταν κατάλληλος για την τεχνική ηγεσία, και του απάντησα ότι είχα πάρει καλές συστάσεις από τα δύο παιδιά, αλλά και για ένα άλλο λόγο. Για το ότι ο Ολλανδός ήταν χαμογελαστός. Θεωρώ το γέλιο, πλεονέκτημα σε έναν άνθρωπο.

Με τον κ. Γκέραρντ, δεν υπογράψαμε ποτέ κανένα συμβόλαιο. Όταν βγήκε έξω από το γραφείο, ο Ολλανδός είχε ρωτήσει την Άννα, την ιδιαιτέρα γραμματέα του Θόδωρου Βαρδινογιάννη στα αγγλικά, ότι δεν είχε υπογράψει κανένα συμβόλαιο και αυτό τον είχε παραξενέψει, και αυτή του είχε απαντήσει «Είναι συμβόλαιο ότι σου έχει πει ο κ. Καζανάκης».

Έτσι έγινε η πρώτη επαφή με τον Γκέραρντ.

Ο προβληματισμός μου μετά, ήταν το πώς να του δείξω τον τόπο προπόνησης της ομάδας. Πώς θα τον πήγαινα εκεί που προπονούμασταν. Στο χώμα. Ήρθε Κυριακή το πρωί στο εξοχικό μου, και τον περιποιηθήκαμε. Θυμάμαι ότι έτρωγε, και με ρωτούσε πότε θα πάμε στο γήπεδο. Εγώ του έλεγα, ότι τώρα ήρθες για να φάμε και να γευτείς την κρητική φιλοξενία, από μέσα μου όμως έλεγα ότι μετά θα φας την «κρυάδα». Όταν το πήγα στο χώρο που γινόταν η προπόνηση τρελάθηκε. «Έπεσαν τα αυτιά του». Με τον Ολλανδό ήμασταν καλύτερα από αδέλφια.

-Κάποια στιγμή οι σχέσεις «ψυχράνθηκαν» αλλά αποκαταστάθηκαν στη συνέχεια.

Καζανάκης: «Ο Ολλανδός έφυγε επί προεδρίας μου. Έχω να πω ένα πράγμα. Ο Γκέραρντ δούλεψε πάρα πολύ. Από αυτόν ξεκίνησε το ΒΑΚ. Τον αγαπούσε πολύ ο πρόεδρος γιατί ήξερε, πώς ότι κάνει θα είναι καλό για το σωματείο.Ήρθαν και άτυχες και καλές στιγμές. Ήμασταν πάντα δίπλα του με όλη την ικμάδα των δυνάμεων μας, για να πετύχει σε ότι χρειάστηκε στη ζωή του. Τον ευχαριστώ για μια ακόμα φορά, και εύχομαι να είναι καλά εκεί που είναι, γιατί κάποια στιγμή θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί και θα φτιάξουμε την ομάδα που ονειρευόμαστε.

Ήταν ένας άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του ΟΦΗ, μαζί με όλους εμάς, και την οικογένεια Βαρδινογιάννη». Μετά το 2002, άρχισε μια κατρακύλα χωρίς να θέλω να πω περισσότερα, και σήμερα φτάσαμε στην εποχή του κ. Μπούση τον οποίο ευχαριστώ. Ήρθε από τα ξένα, χωρίς να γνωρίζει τίποτα και έφερε στον κόσμο μια αισιοδοξία, βάζοντας χρήμα στην ομάδα, ανεξάρτητα με το αν αυτό σπαταλήθηκε σωστά ή όχι. Αυτό θα το κρίνουν άλλοι.

Εύχομαι σε αυτόν τον άνθρωπο, και την τωρινή διοίκηση να βρει καλύτερες μέρες. Μπορεί να τις βρει, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν. Το Ηράκλειο και η Κρήτη το αξίζει. Και ο ΟΦΗ πιο πολύ από όλους μας»

"ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΟΝ ΜΠΟΥΣΗ"

-Ο ΟΦΗ έχει μικρύνει, έχει μείνει όπως είναι, ή έχει μεγαλώσει;

Μυριοκεφαλιτάκης: «Ο ΟΦΗ αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε καλά χέρια. Θα ήθελα, να πω ότι οι φίλαθλοι θα πρέπει να σέβονται και να αγαπούν τον κ. Μπούση, και όποιους είναι δίπλα του γιατί αυτός είναι Ελληνοαμερικάνος και έχει άλλο χαρακτήρα. Για παράδειγμα μπορεί να πάει στο γήπεδο της ΑΕΚ ή του Παναθηναϊκού και αυτό να παρεξηγηθεί από τον κόσμο, όπως συνέβη κάποια στιγμή.

Ελεύθερος άνθρωπος είναι. Καλύτερα να τον προσέχουν, μην πάρει το καπελάκι του καμιά ώρα και φύγει, γιατί μετά θα ψάχνουν με το κερί να βρούνε άλλον. Στο Ηράκλειο δεν βάζουν εύκολα το χέρι στην τσέπη.  

Σε ότι έχει να κάνει με τον Γκέραρντ, τον περιβάλλαμε όλοι με αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό. Δούλεψε, και τον βοηθήσαμε πολύ. Αυτός ήταν ο πρωτεργάτης του «Βαρδινογιαννείου», Αθλητικού Κέντρου, που σήμερα είναι ένα «παλάτι», και θα γίνουν ακόμα περισσότερα πράγματα εκεί.

Επαναλαμβάνω ότι πρέπει να αγαπάνε όλοι το Μπούση, γιατί κάποια στιγμή μια ομάδα φιλάθλων εξαιτίας κάποιων αποτελεσμάτων και φημών που συζητούνται στα πεζοδρόμια, είχε δημιουργήσει πρόβλημα»

Παπαματθαιάκης: «Ο Γκέραρντ στην αρχή δεν πήγαινε καλά. Οι δημοσιογράφοι έλεγαν τότε γιατί τον κρατάτε; Εμείς όμως είχαμε δει έναν άνθρωπο εργατικό. Τον κρατήσαμε και είδατε τα αποτελέσματα. Είχε πολλά προτερήματα, και μερικά ελαττώματα.

Είχα τρία χρόνια να μιλήσω με τον Γκέραρντ, αλλά δεν θέλω να μιλήσω για αυτό. Κάτι μου είχε κάνει. Είχα καλέσει τον Κώστα Σαρρή και του το είχα πει. Το έμαθε ο Βαρδής Βαρδινογιάννης αυτό, και με ρώτησε γιατί συνέβαινε, και πώς μπορώ να συνεργάζομαι μαζί του χωρίς να μιλάμε. «Αν είναι να φύγει ο Γκέραρντ, καλύτερα να φύγω εγώ του είχα πει. Δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει ο Γκέραρντ από το Ηράκλειο. Θα μας κάψουν τα σπίτια»

Ξέρετε όλοι ποιος ήταν ο Γκέραρντ που πήγε την ομάδα 7 φορές στην Ευρώπη, μαζί βέβαια με τα χρήματα της οικογένειας, γιατί το οικονομικό ήταν λυμένο. Στο θάνατο του Θόδωρου, έκλαιγε σαν μωρό παιδί.

Εμείς σαν διοίκηση ήμασταν η τρίτη δύναμη, μετά την οικογένεια Βαρδινογιάννη, και τον Γκέραρντ. Είχε προσφέρει σίγουρα και ο κόσμος, παρά το ότι μας έβριζε άδικα, γιατί ποτέ δεν χαριστήκαμε στον Παναθηναϊκό. Αυτό θα με βαραίνει μέχρι να ζω. Εγώ τσάτσος του Βαρδινογιάννη δεν υπήρξα. Προσέφερα τις υπηρεσίες μου, και σεβάστηκα την αγάπη που μου είχαν. Εύχομαι και ο καινούριος επενδυτής, να μην υβριστεί από τους φιλάθλους, γιατί τότε μπορεί να φύγει, και αν κάτι τέτοιο συμβεί δεν ξέρω τι θα γίνει με τον ΟΦΗ.

Χωρίς οικονομική στήριξη δεν στέκονται σήμερα οι ομάδες»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Όταν ο Γκέραρντ αρρώστησε και πήγε στην Ολλανδία για να κάνει εγχείρηση, ο Θόδωρος ήταν σε ανοιχτή γραμμή στο τηλέφωνο σε όλη τη διάρκεια της επέμβασης.

Ο Γκέραρντ ήταν αυστηρός, και κρατούσε και «μούτρα». Σε ένα παιχνίδι στις Σέρρες, είχαμε χάσει και όταν κατέβηκα να φωνάξω στους παίκτες με έβγαλε έξω από τα αποδυτήρια.Αγαπούσε αυτό που έκανε. Δεν κρατούσε κακία. Ο Θεός να τον συγχωρέσει. Αγαπήθηκε πολύ όχι μόνο από το Ηράκλειο, αλλά από όλη την Ελλάδα.

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

-Υπάρχει ένα κρυφό όνειρο που δεν πραγματοποιήσατε όλα αυτά τα χρόνια που ήσασταν στον ΟΦΗ;

Καζανάκης: «Πιστεύω ότι ο ΟΦΗ θα μπορούσε να είχε πάρει το πρωτάθλημα, την χρονιά που το κατέκτησε η Λάρισα. Σε αυτή τη χώρα δυστυχώς γίνονται πράγματα και θαύματα. Ένα από τα θαύματα που δεν έγιναν ποτέ, ήταν ότι ο ΟΦΗ δεν πήρε ένα πρωτάθλημα.

Οφείλω να υμνήσω κάποιους ανθρώπους. Όταν ο ΟΦΗ έγινε ΠΑΕ ήμουν έξω από την Ιονική Τράπεζα στα Λιοντάρια και πουλούσα μετοχές. Τις πρώτες 25 τις είχα δώσει στο συγχωρεμένο Μιλτιάδη Καράτζη. Κάναμε έρανο στο Ηράκλειο και συγκεντρώσαμε συνολικά 17.000 δρχ.

Και ο Νίκος Δουλουφάκης, και οι συγχωρεμένοι Πατεράκης, και Ρεπανάκης δουλέψανε. Προσφέρανε. Είχαν την πρώτη επαφή με την οικογένεια, και μπράβο τους. Συνέχεια θα τους ευχαριστώ γιατί ήταν η αιτία που βρήκαμε ανοιχτή την «πόρτα». Εμείς συνεχίσαμε. Οφείλουν σεβασμό. Έμαθα να σέβομαι όλον τον κόσμο. Τον Παπυράκη τον φροντιστή, τον Άρη Βασιλείου. Παιδιά που προσέφεραν και έμειναν κάποια στιγμή στην άκρη»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Ο Νίκος Δουλουφάκης ήταν ο πρώτος ο οποίος ήρθε σε επαφή με την οικογένεια, και συγκεκριμένα με τον κ. Βαρδή. Τον φώναξε ο κ. Βαρδής και του είπε να αφήσει «ανοιχτό» το θέμα του Μετοχικού Κεφαλαίου. Όταν πράγματι έγινε αυτό, υπήρξε επανάσταση εναντίον του Βαρδινογιάννη, για να γίνει ο ΟΦΗ εταιρεία λαϊκής βάσης, με αποτέλεσμα μετά από 5 μέρες – μια εβδομάδα να πάρουν τον Παναθηναϊκό»

Παπαματθαιάκης: «Παίζαμε έναν αγώνα στην Αθήνα με τον Πανιώνιο. Πήγαμε με τον Νίκο Δουλουφάκη για να αφήσουμε μια πρόσκληση στο Βαρδή Βαρδινογιάννη να έρθει στον αγώνα. Πήγαμε σε ένα κότερο που είχε ο κ. Βαρδής. Ήταν μάλιστα η πρώτη μας γνωριμία. Μας είχε δώσει μια επιταγή 300.000 δρχ. και μας είχε πει ότι «αν βγουν στην αγορά οι ενδιαφέρομαι για τον ΟΦΗ».

Όταν φύγαμε από τη συνάντηση, ο Νίκος μου είπε ότι οι μετοχές θα πάνε σε λαϊκή βάση και τότε αρχίσαμε όλοι μας την προσπάθεια να τις διαθέσουμε. Κάποια στιγμή λοιπόν βγήκε η «Αθλητική Ηχώ» και έγραφε ότι «Η οικογένεια Βαρδινογιάννη πήρε τον Παναθηναϊκό». Αν εμείς πηγαίναμε στον κ. Βαρδή και του δίναμε τον ΟΦΗ, ίσως να μην έπαιρνε η οικογένεια τον Παναθηναϊκό»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Αυτό είναι σίγουρο»

Παπαματθαιάκης: «Η επιθυμία τους και η αγάπη τους για τον ΟΦΗ υλοποιήθηκε μετά. Θα μπορούσαν όμως να έχουν μόνο τον ΟΦΗ»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι ο Κώστας Καζανάκης έκανε αρκετές μεταγραφές του Παναθηναϊκού. Ήταν ένας άνθρωπος που εμπιστευόταν, σκληρός διαπραγματευτής, και κατέβαζε τα τελικά ποσά. 500 εκ. δρχ. τους είχε γλιτώσει στη μεταγραφή του Μπορέλι»

ΔΥΣΚΟΛΕΣ - ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΕΣ - ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ

-Ποια ήταν η πιο δύσκολη μεταγραφή που κάνατε ποτέ κ. Καζανάκη;

«Νομίζω ότι οι δυσκολότερες μεταγραφές που έκανα έγιναν το 2018 που πήραμε τον Νέιρα, και τον Μεγιάδο, γιατί ήταν μια περίοδος που στο ταμείο δεν υπήρχε ούτε ευρώ. Χρωστούσαμε έξι μήνες στους ποδοσφαιριστές. Είχα επικοινωνήσει με έναν άνθρωπο που τον αγαπάω και με αγαπάει ακόμα τον Ρότσα, και τον είχα ρωτήσει αν άξιζε να κατεβάσουμε αυτούς τους δύο στο Ηράκλειο.Μου είχε πει να τους πάρουμε. Συμπλήρωσα ότι λεφτά δεν υπήρχαν, καθώς περιμέναμε την πρώτη δόση του τηλεοπτικού συμβολαίου. 

Βγάλαμε δάνειο 5000 ευρώ για να τους φέρουμε από τις χώρες τους. Τα πρώτα λεφτά τα είχε βάλει ο συγχωρεμένος Αντώνης Παπαδάκης. Αυτά τα παιδιά παίζουν ακόμα, και κρατάνε σωστά τα ηνία. Αυτές ήταν οι δυσκολότερες μεταγραφές»

-Μου είχατε πει και για τις περιπτώσεις Ιορντανέσκου και Βέρα

Καζανάκης: «Είχα πάει τότε στη Ρουμανία επί Τσαουσέσκου. Μίλησα με κάτι στρατηγούς και τον πήραμε. Όταν μπήκα στη χώρα δίνοντας το διαβατήριο μου, είπαν ότι είναι ο αδερφός του Βαρδινογιάννη. Με πήραν με ένα αμάξι με έξι πόρτες, και με πήγαν στο ξενοδοχείο.Το τι πέρασα το ξέρει ο «Μπούγιο». Ήταν το μεγαλύτερο όνομα που είχαμε φέρεις έως τότε στον ΟΦΗ.

Το βασικότερο ήταν να φέρω τα οικονομικά εκεί που έπρεπε να τα φέρω. Τα ξένα χρήματα τα προσέχω πιο πολύ από τα δικά μου.

Η μεταγραφή του Βέρα έγινε την παραμονή του αγώνα με την Αταλάντα στην Τούμπα. Οι άνθρωποι της ομάδας του στη Χιλή είχαν συμφωνήσει με τα χρήματα που είχαμε προτείνει. Είχα ενημερώσει τον Θόδωρο. Αργότερα βέβαια μου είχε πει ο ίδιος για το αν θα ήταν καλύτερα να τον είχαμε άμεσα, και ότι κακώς που δεν είχα κλείσει απευθείας τη μεταγραφή ακόμα κι αν μας κόστιζε περισσότερο. Στον επαναληπτικό της Ιταλίας προσπαθούσα να βρω μαζί με τον Ολλανδό τα χαπάκια που είχαν μόλις κυκλοφορήσει τότε και έδιναν δύναμη στους ποδοσφαιριστές. Τελικά δεν τα βρήκαμε. Αποκλειστήκαμε άδικα.

Δύο χρόνια τώρα έχω γυρίσει εκεί που ανήκα πάντα. Στον Ερασιτέχνη ΟΦΗ. Έτσι ξεκίνησα το 1975. Ήθελα την ζωή μου να την τελειώσω εκεί. Κάνουμε μεγάλη προσπάθεια. Έχουμε 10 τμήματα, και 1200 παιδιά που προστατεύουμε από κακές συνήθειες. Όλο το συμβούλιο δίνει έναν μεγάλο αγώνα για να κρατήσουμε αυτά τα τμήματα παρά τα πενιχρά έσοδα που έχουμε. Όλοι στο συμβούλιο βάζουμε χρήματα από την τσέπη μας, για να διατηρηθεί αυτό το σωματείο. Έχω αναλάβει και τη γυναικεία ομάδα του ΟΦΗ μαζί με τον πρόεδρο, τον κ. Μανουσάκη που είναι ένα τίμιο παιδί, προσπαθώντας να φτιάξουμε  μια ομάδα αντάξια του ονόματος μας.

Η περυσινή περίοδος ήταν δύσκολη στη ζωή μου, αλλά προσέφερα οικονομικά και η ομάδα παρέμεινε, σε αντίθεση με τον Εργοτέλη, για τον οποίο δεν ευχόμουν ποτέ να διαλυθεί. Κρατήσαμε την ομάδα σε δύσκολη εποχή. Πηγαίνω ακόμα και στις προπονήσεις. Την προηγούμενη εβδομάδα παίξαμε εκτός έδρας και κερδίσαμε 1 – 0 στο Κορωπί τον Παναθηναϊκό. Έχουμε πολύ καλή ομάδα, προτρέπω τους φιλάθλους να την αγαπήσουν. Να έρθουν κοντά μας. Αυτή η ομάδα έχει μπροστά της ένα λαμπρό μέλλον. Ευχαριστώ τον κ. Περακάκη που ήταν πρόεδρος στον Εργοτέλη και ήρθε κοντά μας, και όλα τα παιδιά στο συμβούλιο, τον προπονητή, και τα παιδιά. Αυτήν την ομάδα ονειρεύομαι αν τα καταφέρω να την δω πρωταθλήτρια Ελλάδας»

-Τι έχετε προσφέρει, και τι σας έχει προσφέρει ο ΟΦΗ

Καζανάκης: «Η προσφορά μου ήταν μια ζωή ολόκληρη. Ο ΟΦΗ μου προσέφερε δημοτικότητα σε όλη την Ελλάδα, γιατί υπήρξα ένας τίμιος παράγοντας. Είχε αντίκτυπο και στη δουλειά μου. Ακόμα έρχονται στο εργοστάσιο για να με ρωτήσουν τι κάνω, και να με ευχαριστήσουν για αυτά που έχω προσφέρει.

Δεν το έχω μετανιώσει»

-Αν τραβούσατε μια γραμμή, κάνατε έναν απολογισμό τι θα έλεγε;

Μυριοκεφαλιτάκης: «Έχω τραβήξει τόσα πολλά στον ΟΦΗ. Τι να πρωτοθυμηθώ. Ότι με είχαν διώξει και δεν μου επέτρεπαν να μπω στο γήπεδο; Αυτό είχε γίνει όταν έφεραν προπονητή τον Αλέφαντο. Δεν είχαν λεφτά. Εγώ, Δόξα τω Θεό, πάντα είχα χρήματα. Με φώναξε ο Δουλουφάκης, και τους πήγα 1 εκ. δρχ. Όταν συμφώνησαν με τον Αλέφαντο, το πρώτο πράγμα που ζήτησε ήταν να μην πατήσω εγώ ποτέ στο γήπεδο. Δεν με άφηναν να μπω στο γήπεδο»

Παπαματθαιάκης: «Με φωνάζει μια μέρα ο Δουλουφάκης και μου λέει θα πας στην Αθήνα να κλείσεις με τον Αλέφαντο. Πήγα μαζί με το συγχωρεμένο Γιώργο Μακατούνη, και τον συναντήσαμε. Παρά το ότι ήταν χειμώνας, φορούσε ένα κόκκινο κοντομάνικο μπλουζάκι. Ο Αλέφαντος με αγαπούσε. Όταν του είπα να έρθει στον ΟΦΗ ζήτησε 1 εκ. δρχ. προκαταβολή και εμένα Γενικό Αρχηγό.

Επικοινώνησα με το Δουλουφάκη, του είπα για το 1εκ. που είχε ζητήσει και αυτός τηλεφώνησε στον Παντελή. Όταν ο Αλέφαντος έμαθε ότι τα χρήματα τα είχε δώσει ο Παντελής δεν ήθελε να έλθει στον ΟΦΗ. Όταν ήλθε απαγόρευσε στον Παντελή να μπει στο γήπεδο»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Μετά δέχτηκε να με δει. Πήγαμε και φάγαμε στου Καράβολα, όταν όμως πηγαίναμε για το γήπεδο, κάτι του είπα και κατέβηκε από το αυτοκίνητο»

Παπαματθαιάκης: «Είχαμε παίξει ένα παιχνίδι στην Καστοριά και είχαμε χάσει 3 – 0. Όλο το βράδυ έλεγε ότι «μου τη στήσατε, μου την έστησε ο πρόεδρος». Την επομένη ήρθε στο συμβούλιο, είπε μια άσχημη κουβέντα για τις γυναίκες των ποδοσφαιριστών, και ο Δουλουφάκης έτσι τον έδιωξε.

Θέλω να πω όμως και μια αστοχία του Γκέραρντ. Όταν ο γιος μου ο Μανώλης πέτυχε στη Γυμναστική Ακαδημία στην Κομοτηνή, είχε πάει στην ομάδα του Πανθρακικού. Τότε έπαιζε στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης ο Νικολαΐδης. Όταν πήγε στον Εθνικό μου τηλεφώνησε και μου είπε να πω στο Γκέραρντ να τον αποκτήσει. Το είπα στο Γκέραρντ και αυτός ήθελε να πρώτα να τον δει. Δεν έπαιρνε παίκτες αν δεν τους έβλεπε.

Με πήρε ο πρόεδρος του Εθνικού και μου είπε ότι θέλει να πουλήσει τον παίκτη, και μας τον έδινε με 40 εκ. δρχ. Δεν πήγε να τον πάρει ο Γκέραρντ, αλλά πήγε ο Αλαμάνος και τον απέκτησε για λογαριασμό του Απόλλωνα. Την επόμενη χρονιά τον πούλησε 200 εκ. δρχ. στην ΑΕΚ»

Μυριοκεφαλιτάκης: «Έτσι είχαμε χάσει και τους Καραπιαλη, Φραντζέσκο, και έναν ποδοσφαιριστή που έπαιξε αργότερα σέντερ μπακ στον Ολυμπιακό και τον είχαμε 20 μέρες εδώ στο ξενοδοχείο».

Τι σας έχει δώσει ο ΟΦΗ;

Μυριοκεφαλιτάκης: «Ήρθα στον ΟΦΗ το 1967. Ήμουν χωριατάκι από το Ρέθυμνο. Ήμουν φυσιοθεραπευτής, με πρόεδρο τον Νίκο Σερπετσιδάκη. Μετά με πλησίασε ο Δουλουφάκης και με έβαλε στο Δ.Σ. και σιγά – σιγά ανέβαινα τα σκαλοπάτια και έφτασα εκεί που έφτασα.

Αγάπησα πολύ τον ΟΦΗ. Ωφελήθηκα από αυτόν επαγγελματικά γιατί τότε είχα το καλύτερο φυσικοθεραπευτήριο στο «Ιπποκράτειο». Με αγάπησε πολύς κόσμος, αλλά είχα και πολλές αντιπαραθέσεις.

Μετά από το 2005 που έφυγα δεν ξαναπήγα στο γήπεδο. Κάποια στιγμή στο γήπεδο τράβηξα και όπλο και είχα και δικαστήριο».