Παρακαταθηκη για το μελλον

Γράφει ο Αντώνης Σαριδάκης

Ο ΟΦΗ έπαιξε τον τρίτο του τελικό Κυπέλλου, χωρίς να μπορέσει να σηκώσει το δεύτερο του τρόπαιο.

Έχασε 2 – 0 από τον Ολυμπιακό, σε ένα παιχνίδι που ξεκίνησε με ένα γρήγορο γκολ, και η συνέχεια του, βρήκε το κρητικό συγκρότημα σε θέση άμυνας, παίζοντας για να κρατήσει το 1 - 0, προκειμένου να παραμείνει «ζωντανό» και να διεκδικήσει ένα γκολ μέχρι το τέλος.

Το σκορ ήταν «εύθραυστο», και επέτρεπε ελπίδες έως τις καθυστερήσεις και το τέρμα του Γιάρεμτσουκ, ωστόσο οι «ασπρόμαυροι» δεν μπόρεσαν το κάτι παραπάνω.

Υπολείπονταν σε εμπειρία και ποιότητα μαζί.

Σχεδόν πάντα το τελικό αποτέλεσμα είναι απαραίτητο, για να δικαιολογήσει, να «κλειδώσει», μια καλή πορεία και μια σωστή δουλειά.

Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις.

Λίγες, αλλά υπάρχουν. Μία από αυτές ο φετινός ΟΦΗ.

Στην προκειμένη περίπτωση το αποτέλεσμα αλλά και εν γένει η εμφάνιση στον τελικό δεν ήταν καλές.

Εννοείται ότι η ομάδα, δικαιούται τον έπαινο, παρά το ότι δεν μπόρεσε να κάνει πολλά πράγματα στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ.

Η παρουσία του κόσμου της όμως στις εξέδρες, όχι μόνο «απάλυνε», αλλά «κάλυψε» μεγάλο μέρος των τελικών εντυπώσεων

Δημιούργησε ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. Αναμφισβήτητα...

Η πρόκριση στον τελικό δεν έμεινε χωρίς αντίκρισμα, όπως απλοϊκά μπορεί να ειπωθεί.

Ο κόσμος ενθουσιάστηκε και στήριξε ολόψυχα την προσπάθεια, αποτελώντας τον μεγάλο πρωταγωνιστή.

Μπορεί η συμμετοχή στο τελευταίο παιχνίδι της φετινής διοργάνωσης, να μην έφερε το τρόπαιο, αλλά «έδωσε» πράγματα.

Ίσως πολύ περισσότερα από αυτά που φαίνονται με την «πρώτη ματιά». Ο ΟΦΗ χρειάζεται να «πατήσει» ακριβώς σε αυτά τα δεδομένα. Και να τα «εκμεταλλευτεί». Ίσως παίρνοντας και κάποια ρίσκα ενόψει της επόμενης περιόδου.

Και αναφέρομαι τόσο στην συμμετοχή του στον τελικό, αλλά κυρίως στην ανταπόκριση που έτυχε από τους φιλάθλους και τους οπαδούς του, των οποίων η παρουσία στο Ολυμπιακό Στάδιο αποτέλεσε σημείο αναφοράς, και τεκμήριο δυναμικής.

Ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές. «εγγυητές» μιας σπουδαίας «παρακαταθήκης» που αφήνεται.

Ο κόσμος του ΟΦΗ πήρε άριστα σε επίπεδο στήριξης και ωριμότητας.

Οι οπαδοί του έδειξαν ξανά - αυτή τη φορά με τον πλέον θεαματικό τρόπο - ότι βρίσκονται στο πλευρό της ομάδας. Ότι λειτουργούν με γνώμονα τα συμφέροντα της, και όχι σε βάρος της όπως συμβαίνει αλλού.

Δείχνουν ότι ο σύλλογος μπορεί να συγκινεί και να μεταφέρει μεγάλες μάζες,γεγονός που κανένας, και σε κανένα επίπεδο οικονομικό, κοινωνικό, ακόμα και…πολιτικό δεν μπορεί να αγνοεί.

Φυσικό είναι βέβαια να υπάρχει στενοχώρια για το αποτέλεσμα.

Στενοχώρια που σίγουρα γίνεται μεγαλύτερη, γιατί το ενεργό «ηφαίστειο» που υπήρχε στις εξέδρες, δεν «εξερράγη», έστω μια φορά. Παρά την απώλεια του Κυπέλλου ωστόσο, η χρονιά κλείνει με «θετικό πρόσημο».

Αφήνει κέρδη.

Το μεγαλύτερο είναι ότι ο ΟΦΗ επανήλθε στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο. «Μπήκε» ξανά στο κόλπο.

Αυτό σημαίνει ότι όλα είναι τέλεια;

Προφανώς όχι.

Τα πράγματα όμως είναι αισιόδοξα. Οι τάσεις είναι καλές, αρκεί βέβαια να μη μείνουν απλά σημάδια ή ενδείξεις, αλλά να υλοποιηθούν σε περαιτέρω πραγματικότητες.

Ο κόσμος έδειξε ότι περιμένει πολλά από τον ΟΦΗ.

Η φετινή περίοδος μπορεί να έκλεισε με ήττα σε έναν τελικό Κυπέλλου, αλλά η νέα θα ξεκινήσει με μια μεγάλη πρόκληση, που έχει να κάνει με τις προσδοκίες, της «επόμενης μέρας».

Είναι τα παράπλευρα κέρδη αλλά και οι ευθύνες που «γέννησε» η παρουσία σε ένα ματς που έκρινε έναν τίτλο.

Η ζωή συνεχίζεται, και η σκέψη όλων στο εξής πρέπει να είναι στο πώς η ομάδα θα είναι σε θέση ξαναδώσει το παρόν σε έναν τελικό, χωρίς όμως να χρειαστεί να της χαμογελάσει η τύχη, όπως συνέβη φέτος.