Ο πρωτος (;) «τελικος»

Η νίκη απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης ήρθε στο καταλληλότερο χρονικό σημείο, και με τον καταλληλότερο τρόπο για τον ΟΦΗ. 

Στο αμέσως επόμενο παιχνίδι μετά την «βαριά» ήττα από τον ΠΑΟΚ, και με μια εμφάνιση απόλυτης υπεροχής απέναντι σε μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες του πρωταθλήματος, που τυγχάνει παράλληλα να είναι και ο προσεχής αντίπαλος του στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου. 

Ο ΟΦΗ ήταν ισοπεδωτικός. 

Δεν άφησε περιθώριο αντίδρασης, «πιάνοντας από το λαιμό» τον αντίπαλο του, και δεν το «έβαλε κάτω», ακόμα κι όταν το παιχνίδι πήγε να «στραβώσει».

Δεν ήταν εύκολο το παιχνίδι του προηγούμενου Σαββάτου…

Κι αυτό δεν είχε να κάνει μόνο με την δυναμικότητα του Αστέρα. 

Ο ΟΦΗ έδινε εξετάσεις…

Αναμετριόταν πάνω από όλα με τον ίδιο του τον εαυτό. 

Έπρεπε να βγάλει αντίδραση και ψυχή πριν ξεδιπλώσει οποιοδήποτε άλλο αγωνιστικό στοιχείο στο χορτάρι. 

Τα κατάφερε και με το…παραπάνω. 

Βρήκε δύναμη και μπήκε στο γήπεδο σαν να έπαιζε τελικό. 

Ίσως και να έπαιζε…

Γιατί αυτά που κέρδισε με το σφύριγμα της λήξης είναι πολύτιμες παρακαταθήκες, και ισοδυναμούν με ένα μικρό «τρόπαιο» ενόψει της συνέχειας. 

Κέρδισε αυτοπεποίθηση, δύναμη, και γιγάντωσε ένα κλίμα ενότητας που μπορεί να ήταν εξασφαλισμένο, αλλά πλέον διαχέεται παντού. 

Οι «ασπρόμαυροι» πηγαίνουν με καλές προϋποθέσεις στις επόμενες αγωνιστικές τους υποχρεώσεις. 

Χωρίς…υπαρξιακά προβλήματα, αλλά με την ηρεμία ότι θα παίξουν αυτό που μπορούν για να φτάσουν τους στόχους τους, σε πρωτάθλημα και κύπελλο. 

Το μυαλό των περισσοτέρων φιλάθλων είναι βέβαια ήδη στραμμένο στον πρώτο αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης την ερχόμενη Τετάρτη. 

Πιο πριν όμως υπάρχει ο αγώνας με την Καλλιθέα στη «Λεωφόρο». 

Κι αυτός θα διαμορφώσει δεδομένα. 

Αν και κάτι μου λέει ότι το κρητικό συγκρότημα πέρασε τις «Συμπληγάδες» του, το προηγούμενο Σάββατο.

Καταθέτοντας τεκμήρια αγωνιστικής και ψυχικής ετοιμότητας, σε ένα παιχνίδι που μπορεί να ήταν και ο πρώτος τελικός της χρονιάς.