Χρονια με προκλησεις και ερωτηματικα

Του Αντώνη Σαριδάκη
Η νέα χρονιά που για τον ΟΦΗ αρχίζει τελικά από τις Σέρρες, την 2η αγωνιστική (30/8, 7.30μ.μ.), έχει μέσα της προκλήσεις, και ερωτηματικά.
Ο χαρακτηρισμός της θα μπει όπως πάντα στο τέλος.
Λίγο πριν την σέντρα όμως, μπορεί κάλλιστα να περιγραφεί ως μεταβατική.
Υπάρχουν αρκετά καινούρια δεδομένα, που έχουν μπει στην «εξίσωση» και πέρυσι δεν υπήρχαν.
Δεδομένα που θα επηρεάσουν την «ασπρόμαυρη» πορεία, και το ζητούμενο βέβαια είναι, να το κάνουν αυτό θετικά.
Το πρώτο έχει να κάνει με την έδρα. «Σημείο αναφοράς» για κάθε ομάδα.
Το Παγκρήτιο Στάδιο απέχει λίγο από το «Θ. Βαρδινογιάννης», όμως η «απόσταση» ανάμεσα στις δύο εγκαταστάσεις είναι μεγάλη.
Ο ΟΦΗ θα πρέπει να βρει τα «πατήματα» του, και να νιώσει «σπίτι» του το Παγκρήτιο.
Η μετακίνηση ήταν «μονόδρομος», όμως σε τέτοιες περιπτώσεις πάντοτε απαιτείται χρόνος. Δεν είναι μόνο θέμα προσαρμογής σε μια εγκατάσταση που δεν έχει ομοιότητες αλλά μόνο διαφορές με το «Γεντί Κουλέ», αλλά και της απαραίτητης «ταύτισης» μαζί της.
Πρώτα ο ΟΦΗ πρέπει να νιώσει το Παγκρήτιο σαν έδρα του, και μετά να κάνει και τους υπόλοιπους να το καταλάβουν.
Κι αναφερόμαστε βέβαια σε όλον τον οργανισμό. Τους ποδοσφαιριστές, και ολόκληρο το τμήμα που θα «ζουν» πλέον εκεί, και τους φιλάθλους οι οποίοι θα πρέπει να το «ζεστάνουν» με την παρουσία τους, σε εξέδρες εξαπλάσιες περίπου σε χωρητικότητα.
Σε αυτήν την περίπτωση βοηθάνε πάντοτε τα αποτελέσματα
Είναι αλήθεια ότι το ιστορικό γήπεδο του ΟΦΗ είχε πάψει εδώ και χρόνια να αποτελεί την «έδρα – φόβητρο» για τους αντιπάλους.
Ο απολογισμός των εντός έδρας αποτελεσμάτων δεν ήταν διόλου «κολακευτικός», και το κρητικό συγκρότημα απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί ως ομάδα με «έδρα», παρά το ότι ο κόσμος ουκ ολίγες φορές, «έστηνε πανηγύρι».
Το πρώτο μεγάλο ζητούμενο της χρονιάς είναι να απορροφηθούν όσο γρηγορότερα γίνεται, οι «κραδασμοί» αυτής της μετακίνησης, σε μια εγκατάσταση στην οποία έχει φιλοξενηθεί βέβαια και στο παρελθόν – με ωραίες και άσχημες στιγμές – αλλά δεν ταυτίστηκε μαζί της.
Το δεύτερο εξίσου σπουδαίο ζητούμενο, έχει να κάνει με το τελευταίο παιχνίδι της περυσινής περιόδου που «γέννησε» υποχρεώσεις.
Η παρουσία στον τελικό του Κυπέλλου, κυρίως εξωγηπεδικά με τους 18.000 φίλους της ομάδας στο ΟΑΚΑ ήταν «τονωτική ένεση» για ένα σωματείο που απείχε για χρόνια από τις διακρίσεις – με εξαίρεση την περίοδο 2019 – 2020 – και έχει ανάγκη να έρθει ξανά σε επαφή μαζί τους.
Η «παρακαταθήκη» που αφήνει αυτό το παιχνίδι, περισσότερο ως «τεκμήριο δυναμικής» πρέπει να κεφαλαιοποιηθεί.
Ο ΟΦΗ έχει ανάγκη να κάνει δύο καλές χρονιές στη σειρά, αναζητώντας τη συνέπεια που του λείπει σε υψηλό επίπεδο.
Φυσικά αυτό έχει να κάνει με την αγωνιστική επάρκεια, αλλά και την ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΣΥΓΚΥΡΙΩΝ που μπορεί να παρουσιαστούν στην διάρκεια της χρονιάς.
Για ποδόσφαιρο μιλάμε. Για μια αλληλουχία δηλαδή ευμετάβλητων πραγμάτων που επηρεάζονται πανεύκολα, δημιουργώντας συνεχώς καινούρια δεδομένα.
Αγωνιστικά η ομάδα θα στηριχτεί εν πολλοίς στον περυσινό της «κορμό» με δύο – τρεις προσθαφαιρέσεις. Οι «καινούριοι» παίκτες θα κριθούν με το χρόνο.
Η «στροφή» σε νεαρά ντόπια παιδιά – με ευχαρίστηση το βλέπουμε και σε άλλες ομάδες – είναι ικανοποιητική εξέλιξη. Αρκεί βέβαια να έχουν τις ικανότητες για να σηκώσουν το «βάρος» της φανέλας, γιατί ευκαιρίες θα τους δοθούν.
Το φετινό «ταξίδι» ξεκινάει λοιπόν από τις Σέρρες. Με «χαμηλούς τόνους», και αισιοδοξία, όπως φανέρωσε η εικόνα του ΟΦΗ στα φιλικά του παιχνίδια.
Και με δύο μεγάλα «στοιχήματα» με τα οποία βρεθεί αντιμέτωπος μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Την προσαρμογή στην νέα του έδρα, και την ανάγκη να μείνει σε επαφή με τις διακρίσεις.